بررسي تحليلي معماري بومي در راستاي ارائه شاخص هاي زيست پذيري (محدوده مورد مطالعه: شهر املش)

هدف: توجه به كيفيت زندگي، شرايط، امكانات و نيازهاي ساكنان شهرها، مسئله اي حياتي است. نظر به مشكلات متعدد شهرها، رويكردهاي مختلفي براي ارتقا و بهبود شرايط زندگي در آنها پيشنهاد و مطرح شده است كه زيست پذيري شهري يكي از آنها است. پژوهش حاضر با هدف ارائه شاخص هاي زيست پذيري مسكن با مطالعه تحليلي معماري بومي شهر املش صورت گرفته است. روش تحقيق: روش پژوهش، توصيفي تحليلي و به لحاظ هدف كاربردي و از نوع تحقيقات كيفي مي باشد. جامعه آماري مورد مطالعه در اين تحقيق عبارت است از ساكنين شهر املش كه جمعيت اين منطقه براساس سرشماري سال 1395 ايران، 15444 نفر مي باشد. روش نمونه گيري تصادفي و براي برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران و 374 نمونه است. جهت تحليل داده هاي گردآوري شده از آزمون هاي تي تك نمونه اي و آزبمون برازش رگرسيوني در نرم افزار spss بهره گرفته شد. براي تحليل نتايج به دست آمده از پرسشنامه، از آزمون آماري T استفاده شد. نتايج: نتايج آزمون نشان مي دهد از نظر شهروندان املش، بعد زيست محيطي با توجه به اختلاف از ميانگين بسيار پايين و  منفي 0.06002 و همچنين مقدار ويژه به دست آمده براي آن به ميزان 5.2 كه بيشتر از بقيه ابعاد است، داراي الويت بيشتري براي بسترسازي زيست پذيري مسكن با الگوهاي معماري بومي شهر املش است. ابعاد اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي با توجه به ميزان ضرايب بتا و معناداري به دست آمده بر زيست پذيري مسكن شهري با الگوهاي شكلي معماري بومي شهر املش تاثير مستقيم دارند، در اين ميان، بعد كالبدي و مديريتي در قسمت ارزيابي تاثير مستقيم به علت ضرايب بتاي منفي و عدم معناداري فاقد اثر بودند.