نقش محيط و معيشت در شكل گيري خانه هاي بومي منطقه تالش

مقدمه: بررسي نقش محيط و بوم در شكل گيري خانه هاي بومي منطقه تالش موضوع اين تحقيق مي باشد، اهميت اين موضوع به اين سبب است كه به نظر مي رسد هنوز تحقيق كافي در مورد معماري اين منطقه صورت نگرفته است. هدف: هدف اين پژوهش شناخت چگونگي تاثير محيط و معيشت در معماري خانه ها است. پرسش اصلي اين تحقيق اين است كه نقش عوامل محيطي و نوع معيشت در شكل گيري خانه هاي اين منطقه چه بوده است؟ روش شناسي تحقيق: از روش تحقيق توصيفي و تحليلي استفاده شده است و گردآوري داده ها به صورت ميداني و اسنادي بوده است. متغير مستقلِ پژوهش، محيط و شيوه هاي معيشت و متغيير وابسته آن معماري خانه هاي بومي تالش مي باشد. جامعه آماري تحقيق منطقه تالش و روش نمونه برداري سهميه ايي است. قلمرو جغرافيايي پژوهش: منطقه شامل شهرستان هاي آستارا، تالش، ماسال، رضوانشهر و بخش هايي از شهرهاي شفت، فومن و صومعه سرا در غرب استان گيلان مانند ماسوله، ماكلوان، گشت، امام زاده ابراهيم،... و بخش هايي از شهر هاي نمين و خلخال در استان اردبيل و شهرهاي آستارا، لنكران، ماساللي، جليل آباد، لريك، يارديملي و ساليان در جمهوري آذربايجان است يافته ها و بحث: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه تنوع فضاها، ايوان، تلار باز و فضاهاي متخلخل لايه بيروني براي نفوذ هوا به داخل، از ويژگي هاي خانه هاي جلگه است امّا در كوهپايه و كوهستان چنين نيست. تعداد فضاهاي خدماتي بيرونِ بناي اصلي در حوزه كوهپايه به ترتيب بيشتر از جلگه و كوهستان ولي گستردگي و مساحت آن ها در محوطه خانه هاي جلگه بيشتر از كوهپايه و كوهستان است. ميانگين مساحت طبقه همكف به كل در خانه هاي جلگه به ترتيب بيشتر از كوهستان و كوهپايه ولي ميانگين مساحت ايوان در همكف و فضاهاي طبقه اول در جلگه به ترتيب بيشتر از كوهپايه و كوهستان و ميانگين مساحت فضاهاي دامي و انبار در كوهستان به ترتيب از جلگه و كوهپايه بيشتر است.