بررسي توسعه كالبدي شهر خرم‌آباد با تأكيد بر شاخص‌هاي توسعه دروني شهر

مقدمه: توسعه دروني شهر، جانشيني موجه براي گسترش پيوسته افقي شهرها مي باشد. در توسعه دروني، بر خلاف گسترش افقي، عمدتاً به سامان دهي مجدد فضاهاي شهري در كليت آن تأكيد مي شود. هدف: در اين پژوهش، ويژگي هاي توسعه فيزيكي شهر خرم آباد مورد بررسي قرار گرفته است. روش شناسي تحقيق: شاخص هاي به كار رفته در تحقيق شامل؛ سازگاري و ناسازگاري كاربري ها، شاخص اختلاط كاربري ها و نيز شاخص هاي كمي تعيين كننده توسعه دروني شهر، نظير؛ تغييرات تراكم جمعيت، نسبت رشد مساحت به جمعيت شهر، تعداد پروانه هاي صادره و كيفيت و قدمت ابنيه در بافت فرسوده مي باشد. روش تحقيق توصيفي تحليلي است كه از طريق مطالعه كتابخانه‌اي (اسنادي) و ميداني انجام گرفته است. در ترسيم نقشه ها از نرم افزار ARC GIS بهره گرفته شده است. يافته ها و بحث: يافته هاي حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه، با وجود اينكه شهر خرم آباد از پتانسيل هاي توسعه دروني برخوردار بوده است؛ اما طي دهه هاي اخير با رشد افقي پراكنده مواجه بوده است. بررسي شاخص هاي تحقيق نشان مي دهد كه، شهر خرم آباد از سياست هاي توسعه دروني پيروي نكرده است. پايين بودن تراكم جمعيت، تداوم روند توسعه پيراموني شهر، روند كند ساخت و سازها در بافت هاي فرسوده شهر نشان مي دهد كه بهره وري كافي از زمين ها و فضاهاي داخل شهر انجام نگرفته است. همچنين در توسعه هاي شهر از درون، به موضوع سازگاري و ناسازگاري كاربري هاي همجوار و نيز اختلاط كاربري ها در بافت هاي شهري كمتر توجه شده است.   نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه، با توجه به ظرفيت هاي توسعه اي موجود در بافت هاي فرسوده شهر خرم آباد؛ هدايت ساخت و سازها به سمت اين بافت ها، بهترين گزينه براي جلوگيري از رشد افقي بي رويه شهر است. كه اين هدف با با اجراي سياست هاي تشويقي، و نيز افزايش تراكم ساختماني در بافت هاي موجود شهري عملياتي مي شود. همچنين در راستاي توسعه پايدار فضاهاي شهري بايد به موضوع سازگاري و اختلاط كاربري ها در توسعه هاي درون شهري توجه ويژه اي گردد.