دين‌داري و مشاركت انتخاباتي در شهرستان‌هاي كشور (مطالعه موردي انتخابات رياست جمهوري سال 1396)

براساس تحقيقات نظري و تجربي، عامل دين يا جهت‌گيري ديني از عوامل تعيين‌كننده رفتار انتخاباتي است. در ايران پس از پيروزي انقلاب، دين با كنترل نهاد سياست توانسته است، گستره وسيع‌تري از زندگي را تحت‌تأثير قرار دهد. با توجه به اهميت نهاد دين و نظام سياسي ديني در ايران، تبيين‌نشدن امور از جانب دين، اعوجاجات نظري مربوط به دين در جامعه و اغتشاشات تجربي درباره تأثير دين‌داري بر مشاركت انتخاباتي در متون غالب خارجي و كمبود مطالعات مشخص و موثق درباره اين موضوع، اين مطالعه درصدد بررسي رابطه دين‌داري و مشاركت انتخاباتي در شهرستان‌هاي ايران در انتخابات دوازدهمين دوره رياست‌جمهوري است. روش تحقيق، روش تطبيقي درون كشوري و داده‌هاي آن اسناد ثانويه (دست‌ دوم) و پيمايش‌هاي قبلي است. جامعه آماري مدنظر، همه داده‌هاي اسنادي در شهرستان‌هاي كشور است. واحد تحليل، شهرستان‌هاي كشور در واحد زماني و سطح تحليل كشور ايران است كه جمعيت آماري تحقيق، معادل با 426 شهرستان است. داده‌هاي اين مطالعه از نوع داده‌هاي تجميعي است. نتايج تحقيق نشان داد كه تأثير نوع مذهب بر مشاركت انتخاباتي تحت‌تأثير قومي‌بودن شهرستان قرار دارد و اين قومي‌بودن شهرستان است كه موجب افزايش و كاهش ميزان مشاركت انتخاباتي است، نه نوع مذهب. همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه دين‌داري تأثير مهم و اساسي بر مشاركت انتخاباتي ندارد، اما اين سخن به معناي تأثيرنداشتن دين‌داري بر نتايج انتخابات و ترجيح انتخاباتي نيست. شاخص‌هاي دين‌داري، بيشتر از آ‌نكه در مشاركت انتخاباتي مؤثر باشند، در ترجيح انتخاباتي تأثير دارند.