عنوان مقاله :
مطالعه مورفولوژيكي و مولكولي عامل بيماري لكه برگي و خال سياه گندم Dilophospora alopecuri در استان گلستان
پديد آورندگان :
ملكي زيارتي ، حسن دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - گروه گياه پزشكي , بابايي زاد ، ولي اله دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - گروه گياه پزشكي , تاجيك قنبري ، محمدعلي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - گروه گياه پزشكي , حيدري ، رامين پرديس كشاورزي و منابع طبيعي - گروه گياه پزشكي , آقاجاني ، محمدعلي مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان گلستان - بخش گياه پزشكي
كليدواژه :
پراكنش , شدت بيماري , نماتد گال گندم , ITS rDNA
چكيده فارسي :
عامل بيماري لكه برگي و سياه شدن خوشه گندم (Dilophospora alopecuri) است كه در استانهاي شمالي كشور به ويژه استان گلستان بههمراه نماتد گال گندم (Anguina tritici) خسارت قابل توجهي وارد ميكند و نماتد ناقل آن محسوب ميشود. جهت تعيين ميزان درصد وقوع و شدت بيماري در طي سالهاي زراعي 97 و 98، تعداد 42 نمونه آلوده به بيماري از 7 شهرستان استان گلستان نمونه برداري به عمل آمد. از كشت نمونههاي داراي علائم بيماري خال سياه روي محيط كشت PDA جدايههاي قارچي جدا و خالص شدند. جدايهها مورد مطالعه ريخت شناسي و مولكولي قرار گرفتند. در اين تحقيق نقشه پراكنش بيماري با استفاده از نرمافزار ArcGIS10.2 تهيه شد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميانگين شدت بيماري و درصد وقوع بيماري از 7 شهرستان در دو سال به ترتيب، كلاله با 2.65 و 2.9 درصد بود و كمترين ميزان بر اساس آناليز آماري مربوط به شهرستان بندر تركمن به ترتيب 1.3 و 1.65 درصد اندازهگيري شد. نتايج بررسيهاي ريختشناسي نشان داد كه جدايهها در برخي ويژگيها نظير تعداد ديواره، تعداد زوائد اسپور و اندازه پيكنيديوم و سرعت رشد جدايهها متفاوت بودند. ميانگين طول اسپور 1× 8-4 ميكرومتر اندازهگيري شد. در بررسي مولكولي، توالي ناحيه فاصلهساز ريبوزومي (ITS) مشخص شدكه جدايههاي استان با هم شباهت 100 درصدي داشتند ولي با قارچ D. alopecuri MH859142.1 ثبت شده در پايگاه NCBI در اين ناحيه تفاوت ژنتيكي مختصري نشان دادند. اين مطالعه اولين بررسي از خصوصيات مورفولوژيكي و مولكولي، وضعيت پراكنش و شدت بيماري قارچ عامل بيماري خال سياه گندم در استان گلستان، يكي از قطبهاي توليد گندم كشور است.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي حفاظت گياهان ايران
عنوان نشريه :
پژوهش هاي حفاظت گياهان ايران