ارزيابي تاثيركنه‌كش‌هاي فلومايت و دايابون-3 در كنترل كنه تارتن دولكه‌اي درگلخانه‌هاي رز

كنه‌هاي تارتن درميان آفات رز گلخانه‌اي، بيشترين دوره خسارت و مقاومت را به سموم ايجاد مي‌كنند و بكارگيري تناوب مصرف كنه كش هاي جديد و موثر در كاهش پديده مقاوت توصيه مي‌شود. در اين بررسي تاثير غلظت 0.4 و 0.5 در هزار كنه كش فلوفنزين (flumite 20% SC)، غلظت 8 و10 در هزار سم گياهي دايابون -3 (Dayabon -3) با كنه كش هاي آبامكتين (vertimec, 1.8% EC)، هگزي تيازوكس (nissorun 10% EC)، اتوكسازول (barque 10% EC) در گلخانه‌هاي رز و عليه جمعيت كنه تارتن دو لكه‌اي در تهران، محلات و اصفهان در سال 1394 ارزيابي گرديد. از بوته هاي رز كشت شده در گلدان در يك رديف 10 متري در طرح كاملا تصادفي با سه تكرار استفاده شد. از برگ شاخه هاي خميده و عمودي بوته‌هاي رز در فواصل هفت روز نمونه‌برداري انجام و با مشاهده ميانگين 3 كنه فعال در 30 % نمونه برگ ها اقدام به سم‌پاشي تيمارها شد. كارائي تيمارها با جمع آوري تصادفي 30 نمونه برگ و با شمارش جمعيت فعال كنه در فواصل يك روز قبل و 3، 7، 14 روز بعد انجام و درصد تلفات كنه مورد تجزيه آماري قرار گرفت. نتايج تلفات كنه از تاثير غلظت 0.5 در هزار فلومايت و10 در هزار دايابون از نوبت 3 تا 14روز در تهران از 82.89 % تا 56.35 % و از 82.64 % تا 49.65 % با كاهش و در اصفهان از 78.61 % تا 82.93 % و از 71.04 % تا 74.27 % با افزايش و در محلات نسبتا ثابت و از 67.68 % تا 70 % و 62.97 % تا 66 % به ثبت رسيد. كارائي غلظت‌هاي فلوفنزين و دايابون 3 در مقايسه با كنه‌كش‌هاي مجاز در تهران و محلات بيشتر ولي نسبت به تاثير آبامكتين و نيسورون كمتر در اصفهان ملاحظه شد. از غلظت‌هاي بيشتر فلوفنزين و دايابون در شروع فعاليت كنه‌هاي تارتن رز گلخانه‌اي و در تناوب مصرف با ساير سموم مي‌توان استفاده نمود