تعيين ماندگاري نيكوسولفورون در خاك با آزمون زيست‌ سنجي و آناليز دستگاهي

به منظور بررسي ماندگاري نيكوسولفورون در خاك با استفاده از آزمون زيست‌ سنجي و آناليز دستگاهي، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح آماري بلوك‌ كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در سال‌ زراعي 95 - 1394 انجام شد. فاكتور اول شامل كاربرد كود در چهار سطح كود گاوي، كود ورمي ‌كمپوست، مايكوريزا به همراه شاهد (بدون كود آلي)، فاكتور دوم  شامل كاربرد نيكوسولفورون در دو سطح 40 و 80 گرم ماده مؤثره در هكتار و فاكتور سوم كاربرد و عدم كاربرد ماده افزودني هيدرومكس بودند. براي تعيين باقيمانده نيكوسولفورون در خاك در بازه‌هاي زماني صفر، 2، 5، 8، 16، 30، 60 و 90 روز پس از سم‌پاشي از عمق‌هاي صفر تا 15 سانتي‌ متري خاك نمونه‌گيري انجام شد. سپس مقدار باقيمانده علف‌كش با روش آناليز دستگاهي (HPLC) و زيست‌ سنجي با استفاده از گياه شاخص شاهي (Lepidium sativum (L.) Fourr) تعيين شد. نتايج نشان داد با كاربرد هيدرومكس سرعت تجزيه نيكوسولفورون در خاك كاهش و نيمه عمر آن افزايش يافت. برعكس، كاربرد كودهاي آلي و زيستي توانستند سرعت تجزيه علف‌كش را افزايش و نيمه عمر آن را كاهش دهند. به طوري‌كه بيشترين سرعت تجزيه در روش آناليز دستگاهي و زيست‌ سنجي به ترتيب 0.066 و 0.073 ميكروگرم در كيلوگرم خاك و كمترين نيمه عمر نيز به‌ ترتيب 10.5 و 9.50 روز از تيمار كاربرد كود گاوي و در مقدار كاربرد 40 گرم ماده موثره در هكتار نيكوسولفورون مشاهده شد. بر اساس نتايج آزمايش، همبستگي مثبت و معني‌داري (0.97 = r^2) بين ضرايب تجريه و نيمه عمر علف‌كش در دو روش آناليز دستگاهي و زيست سنجي وجود داشت. لذا، گياه شاخص شاهي مي‌تواند به عنوان يك نشانگر زيستي مطلوب در رديابي بقاياي و نيكوسولفورون در خاك مي تواند مورد استفاده قرار گيرد.