اثر پرتوتابي و نگهداري در غلظت‌هاي مختلف آب نمك و سركه بر كيفيت و ماندگاري قارچ ترافل بياباني (Terfezia claveryi)

در اين پژوهش، به منظور افزايش عمر ماندگاري و كيفيت قارچ ترافل بياباني، قارچ ها با پرتو فرابنفش ((UVC در طول موج 254 نانومتر با شدت mW cm -1 2.2 در سه زمان مختلف صفر (كنترل)، 10 و20 دقيقه و همچنين غوطه وري در محلول كلريد سديم با چهار غلظت 16،13،10،7 درصد و سركه 5 درصد (وزني/وزني) تيمار شدند. سپس، قارچ ها بمدت 160 روز در دماي C ° 4 نگهداري و به فاصله زماني 40 روز نمونه برداري انجام شد. ويژگي هاي درصد كاهش وزن، سفتي بافت ، تركيبات فنلي، ويتامين C و بار ميكروبي ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه سفتي بافت (N 4.83) در قارچ هاي UVC (10 دقيقه) غوطه ور درسركه نسبت به ساير تيمارها بيشتر بود. همچنين پرتوتابي اثر معني داري در جلوگيري از كاهش وزن قارچ ها داشت و كمترين و بيشترين ميزان كاهش وزن به ترتيب مربوط به تيمار UVC (10 دقيقه) غوطه ور در سركه و تيمار كنترل غوطه ور در آب نمك 16٪ بود. ارزيابي تركيبات فنلي به روش HPLC نشان داد كه پرتوتابي اثر معني داري بر افزايش تركيبات فنلي در قارچ ها داشت با وجود اينكه مقدار اين تركيبات با گذشت زمان دچار كاهش معني دار شد. مقدار تركيبات فنلي در تيمارهاي UVC (10 دقيقه) غوطه ور در سركه و كلريد سديم 7٪ به ترتيب نسبت به ساير تيمارها بيشتر بود. پرتوتابي همچنين اثر معني داري بر كاهش بار ميكروبي قارچ ها داشت و افزايش شدت پرتودهي موجب افزايش مهار رشد ميكروبي شد. تابش پرتو UVC موجب كاهش ويتامين C تا 78٪ در نمونه هاي تيمارشده گرديد. غلظت هاي بالاي آب نمك باعث دهيدراسيون بافت قارچ و افزايش افت وزن و كاهش تركيبات فنلي و مقدار ويتامين C در طي نگهداري گرديد. در كل، موثرترين تيمار جهت حفظ ويژگي هاي فيزيكي و كيفي ترافل، UVC (10 دقيقه) و غوطه‌وري در سركه در طي 160 روز انبارداري بيان شد.