آسيب شناسي نظام آموزش هاي كوتاه مدت گردشگري ايران از رويكرد ذي نفعان

نظام آموزش‌هاي كوتاه‌مدت گردشگري كشور ـ كه متولي آن معاونت گردشگريِ وزارت ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع‌دستي است ـ اصلي‌ترين برنامة توسعة منابع انساني ماهر و حرفه‌اي در اين صنعت است. هدف از پژوهش حاضر، آسيب‌شناسي اين نظام و شناسايي مشكلات آن از ديدگاه شبكه ذي‌نفعان آموزش گردشگري است. براي انجام اين پژوهش، با 35 نفر از نمايندگان گروه‌هاي گوناگون ذي‌نفع، كه به روش قضاوتي و گلوله‌برفي انتخاب شده بودند، مصاحبه شد. داده‌هاي گردآوري‌شده بعد از مكتوب‌شدن با استفاده از روش تحليل مضمون بررسي شدند. براساس تحليل مصاحبه‌ها از 105 كد اولية شناسايي‌شده، 24 مضمون پايه شكل گرفت كه آن‌ها نيز به‌نوبة خود ذيل 7 مضمون سازمان‌دهنده يا عمده تحت عناوين ذيل دسته‌بندي شدند: الف) مشكلات ساختاري؛ ب) ضعف‌هاي مديريتي؛ پ) چالش‌هاي گزينش؛ ت) كمبودهاي محتوايي؛ ث) معضلات سنجش؛ ج) نارسايي‌هاي آموزشي و چ) كاستي‌هاي ارزيابي و نظارت. اين مطالعه به پژوهشگران، سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان نظام آموزش گردشگري كمك مي‌كند تا از نظام فعلي آموزش‌هاي كوتاه‌مدت گردشگري در كشور شناخت بهتري پيدا كنند و با رفع مشكلات موجود، زمينه را براي توسعة همه‌جانبه، يكپارچه و متعادل صنعت گردشگري، رشد اقتصادي و اشتغال پايدار فراهم كنند.