مروري بر تأثير اقليم و تحول خاك بر منابع ذخيره كربن آلي خاك در البرز مركزي

تغييرات كربن خاك يكي از مهمترين شاخص هاي نشان دهنده تاثير اقليم بـر گونه هاي خـاك اسـت. مديريت كربن آلي خاك، نيازمند آگاهي از مقدار آن و شناخت عوامل مؤثر بر آن مي باشد. در اين پژوهش برخي ويژگي هاي خاك به ويژه كربن آلي در 76 خاكرخ در اقليم هاي مختلف متشكل از خشك (استان البرز)، نيمه خشك (استان البرز و استان قزوين) و نيمه مرطوب (استان گيلان و مازندران) و مرطوب (استان مازندران) با رژيم هاي رطوبتي اريديك، زريك و يوديك و رژيم هاي حرارتي ترميك و مزيك مورد مطالعه قرار گرفتند. تغيير در پارامترهاي اقليمي سبب ايجاد تغيير تنوع گونه ها در اكوسيستم شده و در نهايت بر روي اشكال مختلف كربن به ويژه كربن آلي خاك موثر بوده است. از مهمترين عوامل اقليمي در اين مطالعه مي‌توان به دما اشاره نمود كه افزايش دماي خاك منطقه خشك و نيمه خشك نسبت به دو منطقه مرطوب تر سبب تشديد معدني شدن شده و در نتيجه آن كربن آلي خاك كاهش مي يابد. نتايج نشان داد كه مقدار كربن آلي در خاك مناطق مورد مطالعه با افزايش عمق كاهش مي يابد و ميانگين مقدار كربن آلي در خاكرخ هاي مالي‌سول بيشتر از آلفي‌سول‌ها، اينسپتي سول ها، انتي سول ها و اريدي سول ها بوده است. نتايج كلي اين مطالعه نشان مي دهد افزايش پارامترهاي هدايت الكتريكي خاك (شوري)، اسيديته خاك و مقدار رس اثر منفي بر ميزان كربن آلي خاك، در حالي كه افزايش پارامترهاي ظرفيت تبادل كاتيوني و مقدار سيلت خاك اثرات مثبت بر آن دارند.