بررسي كشت نشايي و خشكه‌كاري برنج از نظر عملكرد و پارامترهاي عملكرد تحت سيستم‌هاي مختلف آبياري

برنج يكي از مهم‌ترين محصولات زراعي در سراسر جهان است و بعد از گندم جايگاه دوم را از نظر توليد سالانه به خود اختصاص داده است. باتوجه‌به اهميت مقدار عملكرد در واحد سطح در بخش كشاورزي، اين پژوهش با هدف تاثير كشت مستقيم و نشايي بر عملكرد و اجزاي عملكرد برنج تحت سيستمهاي مختلف آبياري بر پايه طرح اسپليت پلات طرح بلوك هاي كامل تصادفي در ايستگاه تحقيقات كشاورزي استان گلستان، طي سالهاي 1398 و 1399 انجام شد. باتوجه‌به نتايج، از نظر آبياري و روش كاشت براي تمام صفات مورد مطالعه اختلاف معني داري وجود داشت. نتايج مقايسه ميانگين روش كشت نشان داد كه بيشترين و كمترين عملكرد دانه براي تيمارهاي كشت نشاگل خراب و خشكه بذري به دست آمد كه به ترتيب برابر 7506 و 4284 كيلوگرم در هكتار بود. همچنين باتوجه‌به نتايج مقايسه ميانگين روش آبياري، بيشترين عملكرد دانه برابر 6899 كيلوگرم در هكتار بود كه براي سيستم آبياري غرقاب دائم به دست آمد و اختلاف معني‏داري با ساير تيمارها در سطح احتمال پنج درصد آزمون LSD داشت. عملكرد دانه با صفات شاخص برداشت، ارتفاع بوته، تعداد پنجه بارور، طول خوشه و تعداد دانه پر در خوشه همبستگي مثبت و معنيداري بهترتيب برابر 0/89، 0/87، 0/75، 0/53 و 0/73 داشت و با صفت تعداد دانه پوك در خوشه همبستگي منفي و معني داري برابر 0/81 داشت. باتوجه‌به نتايج، سيستم آبياري باراني كمترين مقادير را از نظر تعداد دانه پر در خوشه، تعداد پنجه بارور، طول خوشه و در نتيجه مقدار عملكرد دانه نسبت به تيمارهاي آبياري ديگر داشت. همچنين روش هاي كشت نشايي از نظر عملكرد و پارامترهاي عملكرد بهتر از روش كشت خشكه بذري عمل كردند.