كاركرد طرح دعواي جمعي در جبران خسارت زيان‌ديدگان اعمال ضد رقابتي (بررسي تطبيقي در نظام حقوقي ايران، اتحاديه اروپايي و آمريكا)

دعواي جمعي ابزاري شكلي براي طرح ادعاهاي خرد به صورت جمعي است تا ادعايي بي پاسخ نماند و اعتماد عمومي به دستگاه قضا تقويت شود. اين ابزار با كاهش هزينه، استفاده بهينه از زمان و كارايي دستگاه قضا، دستيابي افراد به حقوق خود را تسهيل مي نمايد. يكي از مهم‌ترين معضلات دعاوي رقابتي، نفع كم افراد از طرح اين دعاوي به دليل گستردگي خسارت و ناچيز بودن دريافت آن براي همه زيان ديدگان از جمله اشخاص ثالث است. كاراترين نهاد براي حل اين مشكل، دعواي جمعي است. در ميان نظام هاي حقوقي مطرح در حوزه حقوق رقابت، آمريكا با پذيرش دعواي جمعي رقابتي، جبران خسارت را براي زيان ديدگان سهل كرده است. اتحاديه اروپايي به رغم مقرره هاي توصيه اي، مسير را با متمم دستورالعمل 104/2014/EC، براي كشورهاي عضو جهت جبران خسارت از طريق دعواي جمعي هموار كرده است؛ با اين وجود با احتياط كامل، قاعده گذاري آن را به كشورهاي عضو سپرده است. در نظام حقوقي ايران، با وجود مقرره هاي متعدد و مبهم در خصوص دعواي جمعي در قواعد عام، قانون اجراي سياست هاي كلي اصل 44 قانون اساسي، به طور ضمني طرح دعواي جمعي را براي جبران خسارت زيان ديدگان رقابتي پذيرفته است.