بررسي ويژگي ‌هاي سبكي و بلاغي قصّه عاميانه «مَد هُمالت» براساس نسخه‌اي ناشناخته

پاره مهمي از ادبيات شفاهي به قصّه هاي عاميانه اختصاص يافته است. نسخۀ يگانه «قصّۀ مَدهُمالت» ذيل شماره 803 در مجموعۀ نسخ خطي ايندياآفيس لندن نگهداري مي شود. با توجه به قرائن درون متني و سبك شناسي نسخه، اين قصّه در عصر صفوي و در دربار گوركانيان نگاشته شده است. اين قصّۀ دلكش كه نمونۀ زيباي نثر پارسي شبه قاره است سرنوشت مَنوهر، شاهزاده شهر كنكر، را روايت مي كند كه با وساطت پريان، عاشق مَدهُمالت، شاه دخت شهر مهارس، مي شود و سرانجام پس از دشواري هاي بسيار، به وصال وي دست مي يابد. قصّۀ مدهمالت در عين حال كه يك رمانس عاميانه است، اما نثر آن از صنايع و ظرايف بلاغي آكنده است. پژوهش حاضر با تكيه بر شيوۀ توصيفي - تحليلي به بررسي اين نسخه پرداخته تا ويژگي هاي زباني و فكري، و ظرافت هاي سبكي، ادبي و بلاغي آن را تبيين و تحليل كند. نثر موسيقايي قصّه به همراه كاربرد صنايع لطيف ادبي، موجي از جذابيت هاي زباني را در سراسر اين اثر جاري ساخته است. فضاي فكري و فرهنگي سرزمين هند و نيز عناصر بومي و اقليمي اين سرزمين در قصّه آشكارا بازتاب يافته است. از رهگذر اين پژوهش، و در خلال معرفي يك نسخه منحصربه‌فرد، نقش كليدي زبان و ادب پارسي در شبه قاره در دورۀ تيموري و صفوي جلوه و بروز بيشتري مي يابد.