واكاوي رفتارهاي اسرائيل در سوريه در چهارچوب فرهنگ راهبردي (2020 - 2013)

بحران سوريه طي سال‌هاي 2013 تا 2020، به يكي از مهم‌ترين بحران‌هاي خاورميانه تبديل شد و اين بحران در سطوح مختلف ازجمله ريشه‌هاي داخلي، نقش عوامل منطقه‌اي و قدرت‌هاي بزرگ قابل تأمل است. اسرائيل ازجمله بازيگران منطقه‌اي است كه اهداف متفاوتي در مقايسه با ساير قدرت‌ها براي خود در اين بحران تعريف كرده بود. هدف اين مقاله تبيين بنيان‌هاي فرهنگي حضور اسرائيل در بحران سوريه است. سؤال اصلي مقاله عبارتست از: «كنشگري اسرائيل در بحران سوريه از سال 2013 تا 2020 بر چه مبنايي انجام شد؟» فرضيه مقاله اينگونه صورت‌بندي شده‌است: «رفتارهاي راهبردي اسرائيل در بحران سوريه متأثر از برخي مؤلفه‌هاي فرهنگ راهبردي از جمله منزوي بودن در محيط امنيتي، بقا تحت تهديد و جزم انديشي تقابلي بود». يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد مؤلفه‌هاي فرهنگ راهبردي موجب شكل‌دهي به منافع راهبردي و سپس كردارهاي راهبردي اسرائيل شد. حاصل كردارهاي راهبردي كه به طور عمده در قالب حملات گسترده پيشگيرانه و پيشدستانه صورت گرفت، براي موازنه‌سازي و برتري نظامي در قلمرو حاكميت سوريه عليه اهداف متحدين سوري بويژه ايران انجام شد. داده‌هاي اين مقاله به شيوه كتابخانه‌اي گردآوري و با روش كيفي پردازش شده ‌‌است.