تحليل ميزان هويتمندي نماهاي شهري تهران (مورد پژوهي: خيابان شريعتي)

كمرنگ شدن هويت بومي شهرها و شبيه شدن آن‌ها به هم، يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي امروزين شهرهاي ايراني است. در پژوهش‌هاي انجام گرفته در اين زمينه، عمدتاً به بررسي اين مقوله به‌صورت نظري تمركز گرديده و به نيازهاي شهروندان و درك ايشان از هويت در بستر شهرهاي ايران توجه كمتري شده است. پژوهش حاضر علاوه بر شناخت ميزان هويتمندي نماها در خيابان شريعتي با قدمتي ديرينه در شهر تهران، مؤلفه‌هاي هويت نماها را از ديد شهروندان مورد تحليل قرار خواهد داد. با تدوين پرسشنامه‌اي از 39 نماي منتخب خيابان شريعتي براساس طيف پنج تايي ليكرت، نظر بيش از 300 نفر از شهروندان در اين زمينه، مورد پرسش و ارزيابي قرار گرفت. پس از بررسي پاسخ‌هاي تشريحي، علل هويتمندي و يا كم‌هويتي نماها از سوي مشاركت‌كنندگان با روش مقوله‌بندي در موضوعات كالبدي-زيبايي‌شناسي، ادراكي-معنايي، عملكردي، اجتماعي و زماني تشريح گرديد. در پايان مشخص گرديد، مؤلفه‌هاي كالبدي-زيبايي‌شناسي در صدر توجه افراد قرار دارد. عواملي كه ريشه در تاريخ و فرهنگ مردم داشتند در رتبه دوم اهميت و مؤلفه‌هاي ادراكي-معنايي، عملكردي و اجتماعي در مراتب بعدي قرار گرفتند. با اين وجود در صورتي مي‌توان هويتمندي نماها را تضمين كرد كه تمامي عوامل در كنار هم و به‌صورت منسجم مورد توجه قرار گيرند.