مروري بر ارزيابي چرخه عمر (LCA) جهت اندازه‌گيري تاثيرات محيط‌زيستي بتن ژئوپليمري

بتن به علت دارا بودن ويژگي‌هاي خاص، پرمصرف‌ترين ماده در صنعت ساخت و ساز بعد از آب است. اما فرآيند توليد سيمان پرتلند معايب عمده محيط‌زيستي به دنبال دارد كه اين مورد 8 درصداز انتشار CO2 جهاني (4 ميليارد تن در سال) را تشكيل مي‌دهد. از اين رو نياز به استفاده از يك جايگزين براي سيمان‌هاي رايج (پرتلند) ضروري به نظر مي‌رسد. در سال‌هاي اخير ژئوپليمر به عنوان يك عامل سيماني جديد و دوستدار محيط‌زيست، جهت جايگزيني براي سيمان پرتلند مطرح شده است. ژئوپليمرها، زنجيره‌ها يا شبكه‌هايي از مولكول‌هاي معدني هستند كه با پيوندهاي كووالانسي اتصال يافته‌اند و از تركيب دو بخش اصلي منبع آلوميناسيليكاتي(مواد خام ثانويه) و محلول فعال‌‌كننده قليايي، تشكيل مي‌‌شوند. آن‌‌‌‌ها مي‌توانند ويژگي‌‌‌‌هاي فني برجسته‌‌اي همچون مقاومت مكانيكي بالا، مقاومت شيميايي مناسب و يا مقاومت حرارتي بالايي را از خود نشان دهند. اين مساله توسط تحقيقات مختلفي مستند شده است كه عملكرد خوب ژئوپليمرها، مي‌‌تواند با استفاده از مواد خام ثانويه نظير پسماندهاي صنعتي مانند خاكستر بادي يا سرباره به دست آيد. اين موضوع، بيانگر توجه فراوان به اين فناوري مي‌‌باشد. استفاده از پسماند براي توليد ژئوپليمر، نه تنها مي‌‌تواند مشكل از بين بردن ضايعات را حل كند، بلكه مصرف مواد خام ثانويه را نيز كاهش مي‌‌دهد. در اين مقاله، مروري بر اثرات توليد ژئوپليمر از ديدگاه محيط‌زيستي انجام مي‌‌شود. علاوه بر اين، محرك‌‌هاي حاكم بر اثرات اكولوژيكي ژئوپليمرها، جهت ارايه‌‌ي راهنما براي توسعه‌‌ي تركيبات ژئوپليمري براي كاربردهاي مختلف مورد بحث قرار مي‌‌گيرد.