تحليلِ گفتمانِ قدرت در مثنوي هاي عطار

نظريه تحليل گفتمان با واكاوي معاني پنهان كلام، فرصتي نو براي نگرش متفاوت به متون ادبي باز كرده است ،زبان قدرت و ايدئولوژي از مؤلفه هاي مهم رويكرد انتقادي اين نظريه است و لايه هاي پنهان زبان را در متون شفاهي و كتبي براي نشان دادن چگونگي شكل گيري و بازتوليد گفتمان هاي قدرت و سلطه مي كاود و روابط پنهان قدرت را آشكار مي سازد. شناخت ساختار قدرت و آشكارترين وجهه شعر عرفاني صورت بندي مسلط گفتماني «خدامحوري» يا مركزيت قدرت متافيزيكي و معنوي است. در متون عرفاني و به ويژه در آثار عطار تقابلي روشن ميان قدرت گفتمان معنوي با قدرت گفتمان حاكميتي و سياسي وجود دارد در اكثر حكايات عرفاني مشاركان در سه جهت مشخص تلاش ميكنند ۱ . تثبيت صورت بندي مسلط گفتمان خدا محورانه ۲. نقد، تقابل و مبارزه با بازتوليد سلطه در قدرت سياسي – حاكميتي؛ 3. مشروعيت زدايي و غيريت سازي از ساير مراكز قدرت مثل قدرت ،زاهد عابد و.....