اهداف مرجع امنيت و بازسازي حكمراني امنيت ملي در گفتمان انقلاب اسلامي

در مقاله پيش رو با طرح اين پرسش كه چگونه مي ‏توان همزمان با لحاظ اقتضائات تئوريك و معناي شايع و ليبرالي حكمراني از موضوعيت آن در امنيت ملي كه اصولاً مرتبط با حكومت‏ داري و مرجع دولتي است و سپس در موضوعيت آن با امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران بحث نمود، سعي شده است با ابتناي بر گفتمان انقلاب اسلامي اين فرضيه تجويزي كه ترسيم حكمراني امنيت ملي مستلزم بازيابي مرجع امنيت در متن گفتمان انقلاب اسلامي است، مورد بررسي قرار گيرد. يافته‏ هاي حاصله مويد آن است كه چون مرجع امنيت در گفتمان انقلاب اسلامي در يك سلسله طولي از خدا تا ولي فقيه تجلي مي يابد، حكمراني امنيت ملي در جمهوري اسلامي با ابتناي بر معناي رايج و مصطلح حكمراني خوب كه اصالتاً در پي مرجعيت جامعه و مردم يا اولويت‏ دادن به آن است منتفي است، چه اينكه امكان توافق و تعامل محتوايي ميان مراجعي نظير جامعه و مردم با مرجعيت اسلام و نيز معكوس‏ شدن رابطه ميان امام و امت وجود ندارد. با وجود اين، اطلاق و كاربست حكمراني در معاني و برداشت ‏هاي ليبرالي و رايج آن براي جمهوري اسلامي ايران منوط به عبور آن از فيلترهاي گفتماني و بهره ‏برداري از فضاي مباح است؛ به گونه ‏اي كه هم از گزاره‏ هاي مطلوب آن بهره‏ مند و هم از سلطه مدلولات شايع آن كه در قالب اسناد بين ‏المللي و نظاير آن تجلي يافته، حذر شود. در اين مقاله، عناوين اين اهداف مرجع و نسبت آن با مرجع امنيت به گونه ‏اي كه زمينه ترسيم حكمراني امنيت ملي جمهوري اسلامي را فراهم سازد؛ بر اساس اصالت و ضرورت، دسته ‏بندي و اولويت ‏بندي شده است.