بازخواني انسجام ساختاري سوره يوسف در پرتو نظريه نظم متقارن (با تاكيد بر ديدگاه جواد انور قريشي)

اغلب انديشمندان غربي قائل بر گسسته بودن محتواي قرآن هستند اما برخي از انديشمندان اين اجماع را نپذيرفته و تلاش نموده تا انسجام ساختاري متن قرآن را اثبات نمايند. مقاله حاضر با درپيش گرفتن روش توصيفي ـ تحليلي، به بررسي رويكرد «جواد انور قريشي»، قرآن پژوه معاصر خواهد پرداخت. وي با تكيه بر نظريه نظم متقارن به تحليل بلاغي سوره يوسف مي پردازد. انديشه نظم متقارن نشان خواهد داد كه متن قرآن منسجم است و هر آيه، در جاي درست خود قرار گرفته است. اين مقاله، نخست به معرفي مفهوم نظم متقارن پرداخته و پس از آن نظم كامل سوره يوسف را از ديدگاه جواد انور قريشي بيان كرده و به نقد و بررسي آن مي‌پردازد. انور قريشي سوره يوسف را به بيست و يك بخش تقسيم مي نمايد و به صورت معكوس ميان بخش‌هاي سوره ارتباط برقرار كرده و يك مدل كلي و فراگير را از ارتباط بخش هاي سوره ارائه مي‌كند. وي معتقد است كه خواب پادشاه مصر به عنوان يازدهيم بخش، در مركز ساختار سوره يوسف قرار مي گيرد و  ده بخش انتهايي سوره يوسف بازظهوري از ده بخش ابتدايي سوره مي‌باشد. ازجمله نقدهايي كه بر كار وي وارد است؛ مي توان به عدم ذكر مباني تقسيم بندي و پريشانگي در تقسيم بندي آيات اشاره كرد. از نتايج اين پژوهش اثبات ساختار منظم سوره يوسف در قالب نظريه «نظم متقارن» مي‌باشد.