دلالت آيات «مخلَصين» بر عصمت انبيا از گناهان از ديدگاه آيت‌الله سبحاني و پاسخ به اشكالات

آيت‌الله سبحاني معتقد است كه آيات «َلأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ* إِلاّعِبادَكَ مِنْهُمُ المُخْلَصينَ» (حجر: 39-40) و مانند آن، بر عصمت مخلَصان دلالت دارد؛ زيرا پيراستگى فردى از اغواي شيطان، ملازم با پيراستگى از معصيت و تمرد است؛ و ازآنجاكه انبيا از مخلَصان‌اند، درنتيجه انبيا از گناهان معصوم‌اند. برخي نويسندگان بر استدلال آيت‌الله سبحاني اشكالاتي مطرح كرده‌اند. مسئله اين است كه ديدگاه آيت‌الله سبحاني در زمينة اثبات عصمت به‌وسيلة اين دليل چگونه است؟ و آيا اشكالات مطرح‌شده بر آن وارد است يا خير؟ نگارنده در اين مقاله با بررسي واژه‌هاي به‌كاررفته در آيات مربوطه و نيز اشكالات مطرح‌شده بر اين دليل، در‌صدد است كه با استفاده از روش تحليلي‌ ـ توصيفي، به تبيين و تحليل اين دليل و بررسي اشكالات آن بپردازد.