سياست متعالي‌ زمينه‌مند؛ جغرافياي سياست و قدرت در انديشه سياسي امام خميني(ره)

انديشه سياسي امام خميني يكي از مهمترين انديشه هاي سياسي تاريخ تشيع و جهان اسلام است كه در آن جريان‌هاي مختلف انديشه سياسي جغرافياي اسلامي به يكديگر پيوند خورده است. هدف مقاله فهم معناي سياست و قدرت سياسي در انديشه امام خميني است. در اين مقاله دو نسبت از الگوي جان مارو اتخاذ شده است كه نمايي دستگاه فكري امام خميني را ترسيم مي‌نمايند. نسبت اول چگونگي ارتباطي است كه بين غايت قدرت و مرجع اعمال قدرت برقرار مي‌شود. نسبت دوم ارتباطي است كه بين غايت قدرت و تحديد و توزيع قدرت وجود دارد. سوال اين پژوهش اين است كه سياست و قدرت در انديشه سياسي امام خميني چه مشخصاتي دارد؟ فرضيه اين نوشتار اين است كه امام خميني توانسته‌اند با دركنار هم قرار دادن مفاهيم مستخرج از دين اسلام، مذهب و فقه شيعه، بهره‌گيري از فلسفه اسلامي و در نهايت تطبيق فقهي آن با شرايط امر واقع منظومه سياسي يگانه‌اي را ترسيم نمايند كه در آن امر متعالي و امر روزمره در پيوند با يكديگر قرار گرفته است كه در اين مقاله از آن تحت عنوان سياست متعالي زمينه‌مند ياد شده است. روش اين مقاله تحليل – توصيفي است.