الگوهاي تحول دين‌داري در بين جوانان در شهر رشت

پژوهش حاضر تغييرات ذهني منجر به تحولات الگوهاي دين داري با اشكال باور و رفتار را در بين گروهي از جوانان ۲۱ تا ۳۶ ساله‌ي شهر رشت مورد مطالعه قرار مي‌دهد كه با بهره گيري از رويكرد كيفي با روشِ پژوهش تحليلِ روايت و ابزار مصاحبه ي روايي در بين ۱۶ تن از جوانان شهر رشت با رعايت نسبت جنسيتي به سرانجام رسانيده است. چارچوب نظري پژوهش براساس آراي تني چند از جامعه‌شناسان به صورت تلفيقي آمده است. مهم ترين نتايج پژوهش نشان دهنده ي تحولاتي مبتني بر اين است كه اكثريت، يعني از 16 تن مصاحبه شوندگان 15 تن آنان از فرهنگ ديني و از دين داري خانواده ي خاستگاه اصلي به نحو قابل توجهي دور شده اند و الگوي مسلط دين داري در ميان جوانان تحت بررسي، دين داري از نوع عاطفي است. اين امر حكايت از تحولات مبتني با محوريت تجربه هايِ زيسته و نظام‌هاي شناختي مشاركت كنندگان اين پژوهش كه از دين داري رسمي درون جامعه كه همان شريعت مدارانه است و از برآيند الگوي دين داري حوزوي فقه شيعي نقش اساسي و شكل بنيادين مي گيرد، نه تنها به نحو اساسي فاصله دارند بلكه ضمن پس زدن آن، منتقد آن نيز هستند. از همين رو، الگوي تحول دين‌داري در بين آنان حركت از دين‌داري شريعت‌مدارانه به دين‌داري عاطفي است. در عين حال، روند تغييرات و تحولات با ديدگاه نظريه پردازان در چارچوب نظري نيز تطابق دارد.