بررسي نقش بافت‌هاي قديم و نو در شكل‌گيري خرده فرهنگ‌هاي بزهكاري شهر بوشهر: رويكردي آينده‌نگر به امنيت كشور در سال 1404

وجود گروه‌ها و خرده فرهنگ‌هاي متفاوت در كنار هم و به‌خصوص در بافت‌هاي قديم شهر نوعي ناسازگاري اجتماعي با همديگر و با فرهنگ غالب به وجود مي‌آورد كه منجر به شكل‌گيري خرده فرهنگ‌هاي انحرافي در حاشيه‌ها و بافت‌هاي قديم شهر مي‌شود. هدف اساسي اين مقاله بررسي نقش بافت‌هاي قديم و نو در گرايش جوانان خرده فرهنگ‌هاي انحرافي در شهر بوشهر با رويكردي آينده‌نگر براي سال 1404 مورد ارزيابي قرار گيرد. اين پژوهش با استفاده از روش پيمايش و از طريق ابزار پرسشنامه انجام شد. جامعه آماري مورد مطالعه جوانان بين سنين 15 تا 29 سال شهر بوشهر مي‌باشد. تعداد 300 نفر جوان از جامعه آماري به‌عنوان نمونه معرف به شيوه تصادفي سيستماتيك براي مطالعه انتخاب شدند. از اعتبار صوري براي روايي و آلفا كرونباخ براي پايايي ابزار تحقيق استفاده به عمل آمد و از روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و مقايسه ميانگين‌ها براي آزمون فرضيات و تكنيك رگرسيون براي سنجش مدل تحقيق استفاده شد. بر اساس يافته‌هاي تحقيق رابطه معناداري بين چهار دسته متغير: متغيرهاي خانوادگي، گروه‌هاي دوستي، عوامل فردي و ويژگي‌هاي سكونتي با گرايش به خرده فرهنگ‌هاي انحرافي در ميان جوانان وجود دارد. اين فرضيه‌ها حداقل در سطح 95 درصد، معنادار بوده و تأييد شده‌اند. آزمون T نشان مي‌دهد كه هفت متغير وابستگي به محل سكونت، جنسيت، سال‌هاي اقامت، تعداد افراد خانواده، صميمت بين اعضاي خانواده، گسيختگي خانوادگي و ميزان آشنايي و ارتباط با همسايگان از لحاظ آماري معني‌دار است. اين متغيرها به ترتيب ميزان اهميتي در تبيين متغير وابسته داشته‌اند، وارد معادله رگرسيوني شده‌اند و در مجموع توانسته‌اند 0/62 درصد از واريانس متغير وابسته را تبيين و توضيح كنند (0/62=R²).