زيبايي‌شناسي كوئير: از سياست هويت به سياست كوئير به مثابه سياست مبتني بر برابري

اين مقاله تأملي بر سويه كوئير در روش‌شناسيِ نظريه سياسي ژاك رانسير است. براي رانسير، امر سياسي بيش از هر چيز كنشي زيبايي‌شناختي است كه توزيع امر حسي در نظم پليس و چگونگي مواجهه با جهان را تغيير مي‌دهد. نظم پليس به مثابه نظم نمادين، نظمي بدني و فضايي است كه از طريق توزيع امر حسي، برخي شيوه‌هاي انديشيدن، گفتن و ديدن و رويت‌پذيري خاصي را بواسطه بدن‌ها ايجاد مي‌كند. وجه زيبايي‌شناختيِ كنش سياسي به دليل نوآوري و گستراندن مرزهاي حواس، به باز-توزيع اين نظم مي‌پردازد. به منظور درك از چگونگي كنش سياسي در نفيِ نظم پليس و هويت‌هاي نمادين به روش‌شناسي نظريه كوئير و نظريات رانسير اشاره مي‌شود. سپس، با تأسي از رژيم‌هاي سه‌گانه هنري رانسير، الگوي سه‌گانه‌اي از رژيم‌هاي بدن در مطالعات جنسيت ارائه مي‌گردد تا نشان داده شود كه بدن كوئير به مثابه بدني زيبايي‌شناختي، ذيل مفهوم بدن بدون اندام (ژيل دلوز و فليكس گتاري)، چگونه به بدن/سوژه سياسي مدنظر رانسير نزديك مي‌شود. براي درك وجه كوئير نظريه سياسي رانسير و بُعد سياسي نظريات جوديت باتلر ذيل ايده اجراگري توجه مي‌شود. در ادامه به منظور تحليل سياست‌هاي هويت/تفاوت و سياست كوئير به تطبيق آراي رانسير با اكسل هونت (نظريه به‌رسميت‌شناسي) پرداخته خواهد شد. در پايان، براي روشن‌ساختن بهتر پيوند نظريات رانسير با سياست كوئير به نظريه تأثر و توزيع عواطف و كاركرد آن بر/ميان بدن‌ها اشاره مي‌گردد تا از يك سو اقتصاد سياسي عواطف در نظم پليس و از سوي ديگر، نحوه و امكان كنش سياسي توسط فرودستان در برابر اين توزيع بررسي گردد.