اثر هدايت اعتبار بر كارآفريني

هدف از اين پژوهش آزمون تجربي اين ديدگاه شومپيتري است كه هدايت اعتبار به سمت فعاليت‌هاي كارآفرينانه لازمه شكل‌گيري و توسعه كارآفريني است. منظور از هدايت اعتبار اين است كه چه نسبتي از اعتبارات بانكي به فعاليت‌هاي اقتصادي غير مالي تخصيص يافته است. براي ارزيابي كارآفريني از دو شاخص مرسوم يعني «نرخ تراكم ورود كسب‌وكارهاي جديد» (ED) بانك جهاني (WB) و «نرخ فعاليت كارآفرينانه نوپا» (TEA) ديده بان جهاني كارآفريني (GEM) استفاده شده است. براي ارزيابي اثر هدايت اعتبار بر كارآفريني از مدل داده هاي تابلويي استفاده شده است. براساس شاخص اول كارآفريني، مدل برآوردي داده هاي 66 اقتصاد جهان را طي دوره 2006 الي 2016 پوشش مي‌دهد و براساس شاخص دوم، 54 اقتصاد جهان را طي دوره 2001 الي 2016 دربر مي‌گيرد. نتايج برآوردها متفاوت است. وقتي كارآفريني بر اساس «نرخ تراكم ورود كسب‌وكارهاي جديد» ارزيابي مي شود، برآوردها بر خلاف انتظار اثر هدايت اعتبار بر كارآفريني را تاييد نمي‌كنند، اما زماني كه شاخص «نرخ فعاليت كارآفرينانه نوپا» مطمح نظر قرار مي‌گيرد، مطابق انتظار نظري اثر معنادار هدايت اعتبار بر كارآفريني براي اقتصادهاي با درآمد متوسط رد نمي‌شود. حساسيت نتايج به اينكه كدام شاخص مبناي ارزيابي كارآفريني قرار مي‌گيرد، نشان از آن دارد كه براي ارزيابي نظريه شومپيتر نياز به داده‌هايي داريم كه به درستي انعكاس دهنده كارآفرين در معناي شومپيتري آن باشند.