تصوير هنري «دنيا» در نهج البلاغه

يكي از مؤلفه‌هاي مهمِ دخيل در ادبيات متن،استفاده از تصاوير هنري است. متن نهج‌ البلاغه به عنوان متني ادبي و ديني براي بيان مفاهيم والا و ارزشمند خود از اين مؤلفه‌ي ادبي به نحو احسن بهره جسته است.از موضوعاتي كه به كرات در نهج ‌البلاغه مورد توجه قرار گرفته؛ موضوع «دنيا» مي‌باشد لذا پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصيفي-تحليلي به بررسي تصاويري كه امام علي عليه السلام از موضوع «دنيا» ارائه كرده‌اند، بپردازد. نتايج تحقيق حاكي از آن است؛ تصاويري كه امام عليه السلام از «دنيا» ارائه كرده‌اند، داراي مؤلفه‌هاي اصلي تصويرآفريني هنري چون حركت، ايقاع، رنگ، خيال، عاطفه، حركت، گفتگو هستند كه اين امر علاوه بر اينكه موجب آفرينش تصاوير بديع و بي‌نظير شده؛ به درك عميق، سريع و بهتر اين مفهوم، و تثبيت هرچه تمام‌تر معاني مورد نظر منجر شده است.مضاف بر اينكه تنوع در تصاوير همراه با موسيقي دلنشين آن، مانع از خستگي ذهن ناشي از تكرار اين مفهوم شده است. تصاوير ارائه شده از دنيا در نهج ‌البلاغه در نسبت بالايي، جنبه‌ي منفي آن را آشكار مي‌سازد و به مثابه‌ي هشدار و تلنگري است كه مي‌خواهد از طريق رويارويي انسان با تصاويري زنده، متحرك و محسوس، مانع از دلبستگي و دوري او از آخرت شود. البته در كنار اين تصاوير؛ امام به جنبه‌ي مثبت «دنيا» نيز توجه داشته است.