نقش ميانجي مشاركت شغلي در رابطه بين صفات شخصيت و عملكرد شغلي در كاركنان آموزش و پرورش، ناجا و شهرداري تهران

مقدمه: كيفيت و اثر بخشي عملكرد سازمان ها، عامل تعيين‌كننده و حياتي تحقق برنامه‌هاي توسعه و رفاه آن سازمان است. هدف پژوهش حاضر تعيين نقش ميانجي مشاركت شغلي در رابطه بين صفات شخصيت و عملكرد شغلي در كاركنان آموزش و پرورش، ناجا و شهرداري تهران است.روش كار: مطالعه حاضر به روش توصيفي- همبستگي انجام شد. جامعه آماري شامل تمام كاركنان آموزش و پرورش، ناجا و شهرداري تهران در شهر تهران در سال 1399 بود. از بين آن ها 400 تن به دو روش صورت تصادفي ساده به روش جدول اعداد تصادفي  و تصادفي خوشه‌اي تك مرحله اي انتخاب شدند. در اين مطالعه از پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه عملكرد شغلي (Job Performance Questionnaire)، پرسشنامه مشاركت شغلي (Job Involvement Questionnaire) و سياهه پنج عاملي نئو (NEO-Five-Factor Inventory) استفاده شد. روايي محتوا به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ براي پرسشنامه ها بررسي شد. تحليل داده‌ها در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 25 و اسمارت پي ال اس نسخه 3 انجام شد.يافته ها: مسير مستقيم مسئوليت پذيري (β = 0.35, P 0.05) با مشاركت شغلي كاركنان معنادار بود (β = -0.46, P 0.05). مسير مستقيم برون گرايي(β = 0.094, P 0.05)، مسئوليت پذيري (β=0.29, P 0.05)، و مشاركت شغلي (0/042 =β، 0/05 P). با عملكرد شغلي كاركنان معنادار بود. مسير كل برون گرايي (β= 0.089, P 0.05) و مسئوليت پذيري(β = 0.31,P 0.05 ) با عملكرد شغلي كاركنان معنادار است بود. مسير غير مستقيم برون گرايي (β= -0.004,P 0.05 ) توافق پذيري (β=0.000, P 0.05) و مسئوليت پذيري (β=0.015, P 0.05 ) با ميانجي گري مشاركت شغلي با عملكرد شغلي معنادار نبودنتيجه گيري: با توجه به معنادار بودن مسير مستقيم مسئوليت پذيري، برون گرايي و مشاركت شغلي با عملكرد شغلي كاركنان، به مشاوران و روانشناسان پيشنهاد مي شود به نقش اين متغيرها براي افزايش عملكرد شغلي كاركنان، تمهيداتي را براي افزايش مشاركت شغلي، مسئوليت پذيري به عمل آورند .