مواجهه نيچه با حقيقت: مقدمه‌اي بر يك وحدت‌انگاريِ ايدئاليستيِ پويشي

نيچه حقيقت را چه مي‌داند؟ اين پرسش پروبلماتيك اصلي مقاله حاضر است كه در پرتو آن تلاش شده است تا در چارچوب مقتضيات و محدوديت‌هاي اين متن،در مقام يك مقاله، مقدمه‌اي بر طرح برداشتي وحدت‌انگارانه، ايدئاليستي و پويشي از نيچه عرضه شود. در اين راستا، ابتدا در مقام مقدمه به بحران پيش روي هر شكلي از نيچه‌پژوهي اشاره‌اي گذرا خواهد شد تا بدين طريق، بتوان امكاناتي را براي صورت‌بندي ايده اصلي مقاله به دست داد. سپس با تمركز بر كاركردهاي مختلف حقيقت نزد نيچه (به ويژه با ارجاع‌هاي متعدد به آثار متاخر او) و مواجهه دوگانه (منفي/ ايجابي يا انتقادي/ جانبدارانه) او با اين مفهوم به‌ترتيب به سه نقد اصلي او به حقيقت، ذيل سه عنوان خواهيم پرداخت: 1 نقد دوجهانيت، 2 نقد ذات‌گرايي و 3 نقد ثبات‌گرايي. در نهايت به كمك نتايج حاصل از اين مباحث، طرحي ابتدايي از برداشت وحد‌انگارانه ايدئاليستي پويشي از نيچه در انتهاي مقاله ترسيم خواهد شد.