توجيه‌پذيري نظريه‌ عدالت جان رولز، بررسي انتقاد هابرماس و جست‌و‌جوي پاسخ بر مبناي نقش واقعيات كلي

نظريه‌ عدالت رولز، يكي از مشهورترين نظريات در فلسفه‌ سياسي قرن بيستم است. هابرماس، فيلسوف آلماني معاصر بر اين باور است كه رولز از عهده‌ توجيه اين نظريه برنمي‌آيد؛ زيرا توجيه اين نظريه مبتني بر مقدماتي است كه با ساير ديدگاه‌هاي رولز قابل جمع نيست. اين مقاله با بازخواني دقيق نظريه‌ عدالت رولز، انتقاد هابرماس را مورد ارزيابي قرار مي‌دهد. به نظر مي‌رسد كه انتقاد هابرماس را به دو صورت مي‌توان پاسخ داد؛ پاسخ اول مبناي توجيه را در آنچه رولز، «عقل عمومي» يك جامعه مي‌نامد، جست‌وجو مي‌كند. اين پاسخ با ظاهر سخن رولز هماهنگي بيشتري دارد، اما هابرماس آن را تقريري زمينه‌گرايانه از رولز مي‌داند و آن را نمي‌پذيرد. پاسخ دوم با تمركز بر مفهوم «واقعيت‌هاي كلي» در نظريه‌ رولز، سعي دارد مبنايي براي توجيه جهان‌شمول و غيرزمينه‌گرايانه‌ نظريه‌ رولز ارائه دهد؛ مبنايي كه هابرماس مدعي بود رولز فاقد آن است.