تحليل رقابتي محدوديت‌هاي غيرقيمتي در توافقات عمودي؛ مطالعه تطبيقي درحقوق آمريكا، اتحاديه ‌‌اروپا و ايران

توافقات عمودي، توافقات ميان دو يا چند واحد اقتصادي است كه در سطوح متفاوتي از بازار فعاليت مي‌‌كنند. اين توافقات ممكن است حاوي شروط محدو‌‌د كننده غيرقيمتي بوده‌‌ كه مغاير با حقوق رقابت است. از موضوعات اختلاف برانگيز اين حوزه آن است كه آيا حقوق رقابت، محدوديت‌هاي غيرقيمتي معمول در توافقات عمودي را مخل رقابت تشخيص خواهد داد يا نه‌‌‌ تنها مانع رقابت ندانسته، بلكه داراي فوايد رقابتي مي‌داند. نتايج اين مطالعه تطبيقي نشان مي‌دهد تحديدات غير قيمتي در حقوق رقابت آمريكا و اتحاديه اروپا در شمار تحديدات مظنون هستند هرچند كه به علت اتخاذ رويكرد متفاوت در سياستهاي حقوق رقابتي، دامنة شمول در هر دو نظام حقوقي مختلف است. در حقوق آمريكا به‌ عنوان ترتيبات محدود كننده مستقل به رسميت شناخته شده‌‌ كه آن را تحت قاعده معقوليت تحليل مي‌نمايد. در حقوق اتحاديه اروپا معافيت‌هاي‌‌ كلي و انفرادي جهت ارزيابي تحديدات عمودي وجود دارد كه‌‌ درصورت انطباق با معيارهاي اعلام ‌شده، مشروع اعلام مي‌شوند. در حقوق ايران به دليل فقدان موضع‌‌گيري صريح، رويكرد رقابتي اين تحديدات مبهم است، ليكن با تكيه بر قواعد عام حقوق رقابت و تفسير مواد 44 و 45 ق. ا. س. ك. ا مي‌توان مصاديقي از رويه‌ها و توافقات محدود‌ كننده را يافت كه قابليت انطباق با اين تحديدات در حقوق رقابت ايالات ‌‌متحده و اتحاديه اروپا را دارد.