تحليل كمي چالشهاي پياده سازي زنجيره تامين ديجيتال مبتني بر فناوري اينترنت اشيا (زنجيره تامين 4.0)

در طول سي‌سال گذشته، لجستيك دستخوش تغيير عظيمي شده است و از يك عملكرد صرفاً عملياتي كه به فروش يا توليد منتهي مي‌شد و بر تضمين تأمين در خطوط توليد و تحويل به مشتريان متمركز بود، با همراهي فناوري‌هاي تحول‌آفرين و هوشمند به يك عملگر حرفه‌اي و مستقل در مديريت زنجيره تأمين تبديل شده است. در دنياي امروزي نسل چهارم صنعتي شركت‌ها را ملزم كرده است تا در نحوه طراحي زنجيره تأمين خود تجديدنظر كنند. در اين حالت، علاوه بر نياز به انطباق، زنجيره‌هاي تأمين همچنين اين فرصت را دارند كه به افق اثربخشي عملياتي برسند، از مدل‌هاي تجاري زنجيره تأمين ديجيتال در حال ظهور استفاده كنند و شركت را به زنجيره تأمين ديجيتال تبديل كنند. يكي از فناوري‌هاي تحول‌آفرين كه در اين راستا تأثير شگرفي بر زنجيره تأمين داشته است، فناوري اينترنت اشيا مي‌باشد. اين فناوري به‌عنوان يكي از بزرگ‌ترين منابع توليد داده‌ها مي‌توانند تسهيل‌كننده فرايندهاي زنجيره تأمين در همه ابعاد آن باشد. اما به‌واسطه حضور اينترنت و قرارگرفتن اجزا زنجيره تأمين در بستر شبكه‌هاي اطلاعاتي، همواره اين زنجيره تأمين ديجيتال با چالش‌هاي اساسي روبر مي‌باشد. ازاين‌رو در اين مقاله كوشيده شد تا مهم‌ترين چالش‌هاي پياده‌سازي يك زنجيره تأمين 4.0 با استفاده از يك روش تحليل سلسله‌مراتبي غيرخطي مورد بررسي و اولويت‌بندي قرار گيرد. به‌منظور بررسي اين چالش‌ها از نظرات خبرگان فعال در زنجيره تأمين صنايع تند مصرف (FMCG) به‌عنوان مطالعه موردي و همين‌طور برخي از متخصصان دانشگاهي بهره گرفته شد. نتايج نشان داده كه عدم وجود زيرساخت‌هاي تكنولوژيكي و چالش‌هاي امنيتي از مهم‌ترين چالش‌هاي پياده‌سازي زنجيره تأمين 4.0 در عصر تحولات ديجيتالي مي‌باشند كه بايد براي يك پياده‌سازي موفق توجه ويژه‌اي بدان‌ها داشت.