مطالعۀ شاخصه‌هاي نظريۀ بهزيستي در غزليّات شمس برپايه روان‌شناسي مثبت‌نگر سليگمن

بيان مسئله: مارتين سليگمن، پدر روان‌شناسي مثبت، درجستجوي آنچه ارسطو«زندگي خوب» مي‌نامد؛ بر جنبه‌هايِ مثبتِ انسان، تمركز و تأكيد مي‌كند؛در نتيجه فضيلت‌ها وتوانمندي‌ها را جايگزينِ مؤلّفه‌هاي دستورالعملِ تشخيصِ اختلالات روان‌شناختي  قرار مي‌دهد. اين جنبشِ نوين با انگيزۀ بهينه‌سازي كيفيّت زندگي از طريق ارتقاي شادي ذهني در بسترِ رضايت از گذشته، شادمانيِ حال و اميد وخوش‌بيني نسبت به آينده، شكل گرفته ‌است. نظريۀ بهزيستي ناظر بر هيجان مثبت، روابط مثبت، معنا، مجذوبيّت و دستاورد براي رسيدن به شكوفايي است. شش فضيلتِ عدالت‌طلبي، نوع دوستي، تعالي، خرد، شجاعت و ميانه‌روي و بيست وچهار توانمندي، زير بناي آن را تشكيل مي‌دهند.روش: اين  پژوهش ، با روش تحليل محتوا و يافته‌هاي آماري، به مطالعۀ شاخصه‌هايِ نظريۀ بهزيستي در غزليّات شمس بر پابۀ روان‌شناسيِ مثبت‌نگر سليگمن مي‌پردازد تا ابعاد تازه‌اي از اين اثر را  با نگاهي متفاوت مطرح كند.يافته‌ها و نتايج: از آنجا كه اهداف مشترك آثار ادبي و عرفاني با روان‌شناسي مثبت‌نگر، تحصيلِ رضايت از گذشته، اميد نسبت به آينده و كسب خشنودي در زمان حال، به منظورِ پرورش انسانِ توانمند در مسير شكوفايي و زندگي بامعناست؛ به همين سبب اقيانوس پر رمز و رازِ غزليّات شمس با سيطرۀ موسيقي و عشق، عرصۀ شكل‌گيري و نمودِ امواجي از عناصر نظريۀ بهزيستي است كه در اين پژوهشِ ميان‌رشته‌اي بدان پرداخته شده‌ ‌است؛ در نتيجه  بر انديشه‌هاي سازگاري مولانا و سليگمن  در مقولۀ شكوفايي و ضرورت‌هايِ تلاش انسان در اين باره، براي دستيابي به كمال توجه دارد.