باز طراحي مركز محله با رويكرد ارتقاء تعاملات اجتماعي (نمونه ي موردي مركز محله پرديس شهر اهواز)

محله منطقه وسيعي است كه به دليل برخورداري از برخي خصوصيات مشترك و خاص، قابل شناسايي است. محله پرديس در اثر عدم رعايت سلسله مراتب و بكارگيري مؤثر و صحيح الگوهاي طراحي شهري، دچار نوعي آشفتگي و هرج و مرج ترافيكي، تجاري، مسكوني و كاركردهاي نه چندان مؤثر و مفيد فرهنگي مي باشد و هيچ يك از ساكنين و بهره وران مكان هاي تجاري، مسكوني و عابرين سواره و پياده به حقوق اساسي و شهروندي خود در اين فضا دسترسي مفيدي ندارند. تحقيق حاضر يك مطالعه موردي از روش توصيفي ‌- تحليلي است و اطلاعات در اين پژوهش از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني جمع‌آوري شده و در نهايت پس از تعيين متغيرها، تعداد 250 پرسشنامه با استفاده از فرمول تعيين نمونه كوكران، به عنوان حجم نمونه باروش نمونه گيري به طور تصادفي در مركز محله پرديس شهر اهواز به عنوان جامعه آماري ميان شهروندان توزيع گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون در نرم افزار SPSS صورت مي گيرد و در نهايت به منظور تكميل فرآيند تحليل پژوهش و شناسايي نقاط قوت و ضعف و فرصت و تهديدها، از تكنيكSWOT استراتژي استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد نياز به برنامه ريزي و اقدام بيشتر در زمينه توسعه فضاهايي با خدمات مختلف از سوي شهروندان كاملاً مشهود بوده و علامت سوالي بزرگ براي متوليان سيستم ايجاد مي نمايد، بنابراين بر اساس يافته هاي اين پژوهش توسعه فضاهاي كالبديعملكردي، اجتماعيفرهنگي و... از مطالبات جدي شهروندان است.