بررسي ايفاي نقش مطلوب مشاركت سازمان هاي مردم نهاد در راستاي توانمند سازي ساكنان مناطق حاشيه نشين

يكي از مسائل مهم فقر شهري ؛ حاشيه‌نشيني است. شدت توسعه محلات حاشيه ، به دليل مهاجرت روستاييان به شهرها،مهاجرت از شهرهاي كوچك به كلان شهرها و همچنين فقر، بيكاري، ارزاني ملك، ارزاني اجاره‌بها و ارزاني زمين در مناطق حاشيه است مهاجرت از روستا به شهر و ارزاني مسكن در مناطق حاشيه‌نشين نسبت به ساير محلات موجب شده تا خانواده‌هاي كم‌درآمد و زوج‌هاي جوان اين مناطق را براي زندگي انتخاب كنند نبايد مناطق حاشيه‌نشين را به حال خود رها كرد چراكه رهاسازي اين مناطق منجر به اشاعه و گسترش آسيب به ساير نواحي و نقاط شهري خواهد شد. با توجه به گسترش حاشيه‌نشيني دولت به‌تنهايي نمي‌تواند در بهسازي بافت‌هاي غيررسمي و ساماندهي و نيازسنجي آن‌ها نقش ايفا كند بايد از ظرفيت‌هاي سازمان‌هاي مردم‌نهاد، شهروندان ،مساجد و تكايا، روحانيون ، نخبگان دانشگاهي هم استفاده كنيم. تحقيق پيش رو به لحاظ هدف از نوع كاربردي و روش آن توصيفي - تحليلي ميباشد. گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه اي مشتمل بر مقاله ها، كتب و اسناد صورت پذيرفت. نتايج نشان مي دهد كه مولفه هايي از قبيل شكل گيري جامعه مدني قدرتمند و تاثير گذار، ارتقاي سرمايه اجتماعي در جامعه و مشاركت شهروندان در فرآيند خط‌مشي گذاري عمومي(توانمند سازي حاشيه نشيني ) از مهترين عوامل در راستاي توانمند سازي ساكنان حاشه نشين مي باشند.