رسانه مطلوب ديني از ديدگاه فقه مقارن

بررسي عملكرد رسانه‌هايي كه در حال حاضر با عنوان ديني شناخته مي‌شود، نشان‌دهنده گونه‌اي پراكندگي و هرج و مرج در شيوه ارائه معارف اسلامي بوده و مشاهده نتايج‌ اقدامات انجام‌گرفته در راستاي بهبود وضعيت كنوني، حاكي از آن است كه عملاً هيچ‌يك از اين اقدامات در ارائه تعريفي واحد و شاخص از رسانه‌ مطلوب ديني، شناخت دقيق ماهيت آن و بالاخره صدور احكام عملي مناسب فقهي و تدوين فقه رسانه متناسب با آن مؤثر نبوده و در بهترين حالت، تنها به ايجاد الزامي در پذيرش و پيروي از فتوايي واحد در عرصه‌هاي گوناگون فقه مقارن از جمله مسائل رسانه‌اي انجاميده است. علت اصلي بروز چنين مشكلاتي، خلط در شناخت ماهيت و مفهوم رسانه و عدم توجه به رابطه ميان دو واژه مهم «إعلام» و «دعوه» بوده است. هدف از تحقيق پيش ‌رو كه به روش توصيفي تحليلي انجام شده، يافتن پاسخهاي مناسب براي سؤالات «شاخص مطلوبيت رسانه ديني چيست و به چه روش به دست مي‌آيد؟»، «دستاورد فقهاي مذاهب اسلامي در باب اين مسئله چه بوده؟» و «آيا عملاً دستاوردي حاصل شده يا خير؟» است. اين پژوهش براي پرسشهاي بالا به پاسخهاي ذيل دست يافت: ۱. تبيين رابطه ميان دو واژه «إعلام» و «دعوه» و انواع ديدگاههاي مرتبط با آن جهت شناخت ماهيت رسانه ديني و سپس بيان مطلوبيت آن، ضروري است؛ ۲. قضاياي صادره در زمينه رسانه ديني توسط محققان و فقها، مبتني بر يكي از همين ديدگاههاي موجود است؛ ۳. لازم است پيش از صدور احكام و فتاواي فقهي، تعريفي مشخص و واحد از رسانه ديني استخراج گردد.