حبس زدايي سلامت‌محور؛ برآيند سلامت و عدالت در رويكرد نظام حقوقي ايران و اسناد بين‌المللي حقوق بشر

با توجه به اين‌كه بسياري از متهمان و محكومان پيش از ورود به زندان بيمار بوده و يا در دوران تحمل كيفر دچار بيماري مي‌شوند و شرايط محيطي خاص زندان‌ها بر سلامت ساكنان آن تأثير دارد لذا نيازمند توجه ويژه است. از سويي نيز، در كنار لزوم رعايت عدالت يافتن راهكار مناسب در راستاي كاهش جمعيت كيفري زندان‌ها امري ضروري است؛ بنابراين، هدف از اين پژوهش، تبيين جايگاه حبس زدايي سلامت‌محور در رويكرد نظام حقوقي ايران و اسناد بين‌المللي حقوق بشر مي‌باشد. ازاين‌رو، پژوهش حاضر با بررسي رويكرد نظام حقوقي ايران و اسناد بين‌المللي حقوق بشري بر حبس زدايي سلامت‌محور، درصدد پاسخ به اين پرسش است كه حبس زدايي سلامت‌محور چه تأثيري در فرآيند عدالت كيفري دارد؟ روش تحقيق استفاده شده در اين پژوهش از نوع توصيفي و تحليلي مي‌باشد. پژوهش حاضر به اين نتيجه رسيده است كه يكي از جلوه‌هاي حبس زدايي سلامت‌محور، بازنگري و تعديل در سياست‌هاي ناظر بر حبس و مديريت زندان‌ها است. لذا، سياست‌هاي جنايي بايد حاصل پيوند سلامت و عدالت بوده و مي‌توان گفت كه حبس زدايي سلامت‌محور، در كنار توجه بر سلامت زندانيان، روند گرايش به كيفرهاي جامعه مدار را تقويت مي‌كند.