مقابله با افراطي‌گري ديني در حقوق بين‌الملل؛ تأملي بر چالش‌ها و موانع

با وقوع حملات 11 سپتامبر، ظهور گروه دولت اسلامي، طالبان و وقايع ميانمار، موضوع افراط‌گرايي ديني به‌عنوان تهديدي بر ضد صلح و امنيت بين‌المللي و نيز حقوق بشر موردتوجه قرارگرفته است. در سطح بين‌المللي اقداماتي جهت مقابله و كنترل افراطي‌گري انجام‌يافته ولي به نظر مي‌رسد نتيجه دلخواه حاصل نشده است. بعد از بيست سال نبرد در افغانستان، طالبان مجدداً حكومت را در دست گرفته، گروه دولت اسلامي در سوريه و عراق اقدامات خود را افزايش داده و با مظاهر جديد افراطي‌گرايي ديني روبرو هستيم. در پژوهش پيش رو پرسش اصلي آن است كه آيا ساختارها و هنجارهاي حقوق بين‌الملل معاصر مي‌توانند با افراط‌گرايي ديني مقابله نمايند؟ در مقاله حاضر كه با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي نگارش يافته است، با بررسي مفهوم افراط‌گرايي و دين، سه خوانش مختلف از بنيان‌ و مباني حقوق بين‌الملل و تعارض آن‌ها با دين تندرو كه ناشي از بنيادهاي قوانين و تفاوت ناشي از هدف است، تحليل‌شده و نتيجه گيري مي‌نمايد به علت ايرادات بنيادين در ساختارها و هنجارهاي حقوق بين‌الملل، اين نظام حقوقي توانايي مقابله با افراط‌گرايي ديني را نداشته و از رسيدن به تصميمي قاطع در مقابل افراط‌گرايي ديني ناتوان است.