بررسي راهبردي امنيّت اجتماعي استان سيستان بلوچستان: مدل تحليل شهرستان

زمينه و هدف: توجّه به امنيّت اجتماعي در توسعۀ استان و شهرستان هاي مجموع، بسيار حائز اهمّيت است. آنچه در امنيّت اجتماعي مورد نظر كارشناسان و برنامه ريزان قرار گرفته است، در قالب شاخص هاي شهرستان و استان دسته بندي مي شود. استان سيستان و بلوچستان در بحث امنيّت مورد توجّه كافي قرار نگرفته است، از اين رو، امنيّت اجتماعي اين استان در سطح مطلوبي نمي باشد. مسئله اصلي در استان سيستان و بلوچستان دستيابي به امنيّت پايدار در ابعاد مختلف است. در اين زمينه، به پاسخگويي سؤال تحقيق تحت عنوان، “پهنه بندي استان سيستان و بلوچستان و وضعيّت اين استان در حوزه امنيّت اجتماعي چگونه مي باشد؟” پرداخته شده است. هدف كلان دستيابي به امنيّت پايدار در استان سيستان و بلوچستان، هدف خُرد سطح بندي شهرستان هاي استان سيستان و بلوچستان در زمينه امنيّت اجتماعي، است. روش بررسي: بر اساس ماهيت از روش توصيفي–تحليلي براي اين تحقيق استفاده شده است. چارچوب نگارش بر پايۀ رابطۀ متقابل شاخص هاي امنيّت در بُعد اجتماعي، جمع آوري اطلاعات از طريق مطالعات كتابخانه اي و تحقيقات ميداني (مصاحبه) و تهيۀ پرسشنامه صورت پذيرفته و براي تحليل داده هاي اين قسمت از روش تحليل و تكنيك استفاده شده است. يافته ها: بيانگر آن است كه شاخص‌هاي امنيّت اجتماعي به ترتيب در شهرستان‌هاي زاهدان، سراوان، ايرانشهر، چابهار، خاش تأثيرگذاري بيشتري در جهت ايجاد خطر و در نتيجه ناامني در اين مناطق نسبت به ساير شهرستان‌ها داشته است. بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصله در حوزه امنيّت اجتماعي شهرستان هاي فنوج، دلگان، قصرقند، مهرستان (زابلي) و زهك به ترتيب اولويت نسبت به ديگر شهرستان‌ها داراي امنيّت بيشتري مي‌باشند و شهرستان زاهدان، سراوان و ايرانشهر به ترتيب كمترين امنيّت را در ميان شهرستان هاي منطقه دارند.