تبيين مؤلفه هاي تأثير گذار بر شكل گيري فضاهاي اجتماع پذير در محيط هاي آموزشي با استفاده از روش تحليل عاملي(نمونه موردي: فضاهاي دانشگاهي)

زمينه و هدف: فضاهاي آموزشي ـ دانشگاهي به عنوان يك اجتماع علمي ـ فرهنگي يكي از مهم ترين فضاهاي تأثيرگذار بر تعاملات اجتماعي با مناسبات، روابط و هنجارهاي خاص خود است. چرا كه شكل گيري و پويائي تعاملات اجتماعي ميان دانشجويان قطعاً به عوامل فردي و محيطي بسياري وابسته است. هدف مقاله شناسايي مؤلفه هاي تأثير گذار برشكل گيري فضاهاي اجتماع پذير در محيط هاي دانشگاهي است.روش بررسي: اين پژوهش به كمك روش تحليل عاملي؛ در محيط هاي آموزشي به واكاوي در خصوص تبيين مؤلفه هاي تأثير گذار بر شكل ‌گيري تعاملات اجتماعي پراخته است. محدوده مورد مطالعه اين تحقيق به طور تصادفي 3 دانشگاه تهران، علم و صنعت و الزهرا (س) تهران است. در اين پژوش از نرم افزار SPSS22 براي تحليل داده ها و جهت شناسايي و مشخص نمودن بار عاملي مولفه ها از روش تحليل عاملي نوع R و متعامد استفاده شده است.يافته ها: يافته ها نشان از تأثير 6 عامل  مبلمان، راحتي و آسايش فيزيولوژيك؛ امنيت و قلمرو؛ فضاي ورزشي و ورودي؛ فضاي عمومي باز و بسته مشترك؛ فرم و الگوي معماري؛ امكان مجاورت چهره به چهره بر شكل گيري تعاملات اجتماعي در محيط هاي دانشگاهي را دارد.بحث و نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه عامل مبلمان، راحتي و آسايش فيزيولوژيك مهمترين عامل تاثير گذار بر شكل گيري تعاملات اجتماعي بين دانشجويان دانشگاه و شاخص نوع رنگ بندي فضا با بار عاملي 0/745 مهمترين شاخص تاثير گذار مي باشد.