ارزيابي وضعيت پايداري در كلان‌شهر اهواز با استفاده از روش جاي پاي اكولوژيك

زمينه و هدف: يكي از مهم‌ترين شروط ارتقا كيفيت زندگي در حال و آينده، دست‌يابي به توسعه‌اي پايدار در سطح جامعه است. توسعه پايدار مفهومي پيچيده و مبهم بوده كه همواره با روش‌هاي مختلفي مورد سنجش قرار گرفته است. امروزه بهترين روش تعيين ميزان پايداري جوامع، بررسي اثرات فعاليت‌هاي انسان بر طبيعت است. بر اين اساس، در اين پژوهش با بررسي وضعيت جاي پاي اكولوژيك و ظرفيت زيستي شهر اهواز، وضعيت پايداري در اين شهر مورد بررسي قرار گرفته است.روش بررسي: پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي است كه با استفاده از روش توصيفي – تحليلي انجام شده است. در اين پژوهش ابتدا جاي پاي اكولوژيك و ظرفيت زيستي كلان‌شهر اهواز تعيين گرديد، سپس وضعيت اين كلان‌شهر با شرايط جهان، آسيا و ايران از نظر جاي پاي اكولوژيك و ظرفيت زيستي مورد مقايسه قرار گرفت.يافته‌ها: نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه سرانه جاي پاي مصرف در شهر اهواز برابر با 1/4 هكتار و براي كل شهر 1542298/356 هكتار و سرانه ظرفيت زيستي در اين شهر برابر با 0/406 هكتار و براي كل شهر 444751/1 هكتار است كه در اين بين سهم جاي پاي مصرف در بخش حمل و نقل با 0/69 هكتار و سهم جاي پاي آب با 0/006 هكتار به ترتيب بيش‌ترين و كم‌ترين سهم را در جاي پاي اكولوژيك كلي شهر اهواز دارند. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه جاي پاي اكولوژيك شهر اهواز نسبت به سطح جهاني 47/85 درصد، نسبت به آسيا 20/9 درصد و نسبت به كشور 47/46 درصد و ظرفيت زيستي اين شهر نسبت به جهان 77/18 درصد، نسبت به آسيا 50/48 درصد و نسبت به كشور 49/87 درصد كم‌تر است.