توسعه مدل شكوفايي شهري در محلات تهران با تاكيد بر مولفه كيفيت زندگي

زمينه و هدف: امروزه، شهرها با نرخ بي سابقه اي در حال رشد مي باشند كه اين امر سبب ايجاد چالش هاي مهمي شده است.در ميان اين آشفتگي ها، بايد به دنبال راه حلي كلي و اساسي براي بهبود كيفيت زندگي باشيم. مدل شكوفايي شهري كه در سال 2012 توسط اسكان بشر سازمان ملل متحد معرفي شد، يك رويكرد تازه به رونق شهري و پايداري پيشنهاد مي كند. مقاله حاظر ضمن  بررسي و كشف رابطه بين شهر و شاخص هاي شكوفايي، به بسط مدل رايج در جهان و ايجاد الگويي بومي براي سنجش، شناسايي فرصت ها و ارتقاي  شهرها با تاكيد بر مولفه كيفيت زندگي در مسير شكوفايي شهري مي پردازد. روش بررسي: پژوهش حاضر در بخش مباني نظري، با اتكا به شيوه هاي توصيفي و تحليلي انجام گرفته و تلاش شده است كه با انجام مطالعات كتابخانه اي و تحليل نگرش هاي مرتبط با مدل شكوفايي شهري و مفهوم كيفيت زندگي، به مستند سازي و  استخراج مولفه ها، ابعاد و شاخص هاي اين دو  مقوله پراخته شود. اين شاخص ها از طريق380 عدد پرسشنامه در محلات كلانشهر تهران، مورد آزمون قرار گرفته و سپس با استفاده از روش آماري  تحليل عاملي، عامل هاي معنادار انتخاب شده اند. يافته ها: با استفاده از تحليل عاملي تعداد 22 عامل اصلي شكوفايي شهري بر اساس اطلاعات محلات تهران  شناسايي  شدند، هر كدام از اين عوامل كه قرابت معنايي و عملكردي بيشتري با يكديگر داشتند، در قالب 6 بعد اصلي شكوفايي شهري، در مدل پيشنهادي بيان شدند. در نهايت مدل توسعه يافته و بومي سازي شده شكوفايي شهري با تاكيد بر مولفه كيفيت زندگي ارايه شد. بحث و نتيجه گيري: مدل پيشنهادي مي تواند در تحقق توسعه شهري پايدار، بهبود وضعيت كيفيت زندگي و سنجش وضعيت شكوفايي در شهرهاي ايران بسيار تاثيرگذار بوده و به عنوان نمونه اي بومي شده و توسعه يافته از مدل جهاني شكوفايي شهري ارايه شود  و سنجه اي قابل اطمينان براي بررسي، تحليل و الويت بندي اقدامات شهري باشد.