انتقال بين‌نسلي فنوتيپ‌هاي شناختي از تئوري لامارك تا مكانيسم‌هاي اپي‌ژنتيك

اين تفكر كه توانايي انتقال حافظه كسب شده از طريق مكانيسم‌هاي غيرتحصيلي و غيرژنتيكي به نسل بعد وجود دارد، پس از ارائه شدن توسط لامارك مورد توجه عموم قرارگرفت. به طور گسترده‌ پذيرفته شده است كه تجربيات والدين اثرات قوي بر عملكردهاي فيزيولوژيكي، متابوليكي و سلولي موجودات زنده داشته، كه اين اثرات از طريق اصلاحات اپي‌ژنتيك در ميان نسل‌ها منتقل مي‌شوند. اصلاحات اپي‌ژنتيك كه مستعد تغيير در برابر شرايط محيطي هستند و به فرزندان منتقل مي‌شوند شامل متيلاسيون DNA، اصلاح هيستون و RNAهاي كدگذاري نشده كوچك هستند. درحال حاضر يكي از جذاب‌ترين موضوعات مورد بحث در زمينه انتقال اپي‌ژنتيك، انتقال فنوتيپ‌هاي حافظه‌ و قابليت‌هاي يادگيري و حافظه است. به‌ارث بردن ويژگي‌هاي اپي‌ژنتيك امكان انتقال اطلاعات سازگار و يا ناسازگار با محيط اجدادي را به فرزندانشان فراهم مي‌كنند. نتايج مطالعات نشان مي‌دهد كه قرارگرفتن والدين در معرض محرك‌هاي محيطي پيش از لقاح منجر به تغيير در ظرفيت‌هاي شناختي فرزندانشان خواهد شد. جالب‌تر آنكه يادگيري تكاليف شناختي والدين منجر به بهبود فرآيند يادگيري در فرزندان شده و فرآيند تحكيم حافظه را تسهيل مي‌نمايد. سه فرآيند اپي‌ژنتيك عمده درگير در يادگيري و تحكيم حافظه شامل متيلاسيون DNA، متيلاسيون هيستون و استيلاسيون هيستون است. اين فرآيندها ويژگي‌هاي ژنوم يا تعاملات بين ژنوم و هسته هيستون را ويرايش كرده و تغييرات ساختاري را در كروماتين القاء مي‌كنند و منجر به تغييرات رونويسي ژن‌هاي مختلف تاثيرگذار بر شكل‌گيري حافظه مي‌شوند. انتقال اين اصلاحات ايجاد شده در كروماتين از والدين به فرزندان منجر به تسهيل روند يادگيري و تحكيم حافظه فرزندان مي‌شود.