اثرات مواجهه با مواد مخدر در دوره نوجواني بر رفتار و كاركردهاي شناختي در دوره بزرگسالي

اعتياد پديده اي است كه بر جنبه‌هاي مختلف زندگي فردي، خانوادگي و اجتماعي تأثير گذاشته و ناهنجار‌ي هاي زيادي را موجب مي ‌گردد. در جوامع كنوني نگراني اصلي افزايش سوء‌ مصرف مواد مخدر در ميان نوجوان‌ها است. اين سوء مصرف در نوجوانان به دليل عدم آگاهي از عواقب مصرف اين مواد همراه با افزايش در دسترس بودن آن ها صورت گرفته است. اطلاعات زيادي در مورد اثرات طولاني مدت مصرف مواد در دوره نوجواني وجود ندارد. بر اساس شواهد اپيدميولوژيك انساني نوجوانان داراي سوء مصرف دارو به احتمال بيشتري در بزرگسالي دچار اعتياد مي شوند. اگرچه مكانيسم هاي درگير به طور كامل شناخته شده نيستند ولي مي‌ توان گفت تفاوت ‌هاي فيزيولوژيكي و رفتاري كه در نوجوانان نسبت به بزرگسالان وجود دارد، عاملي براي شروع مصرف مواد مخدر در اين دوره مي ‌باشد. مصرف مواد در دوره نوجواني مي تواند اثرات ماندگاري در طول زندگي داشته باشد. مطالعات حيواني نشان داده اند مواجهه با موادي چون الكل، نيكوتين، اوپيوئيدها، كانابينوئيدها، كوكائين و مت‌آمفتامين مي توانند اثرات ماندگار عصبي و رفتاري داشته باشند؛ به ويژه اين اثرات پايدار در مناطقي از مغز كه در دوره نوجواني در حال تكامل هستند، بيشتر ديده مي ‌شود. در اين مقاله، ما يافته‌ هاي مربوط به تغييرات طولاني ‌مدت ناشي از سوء مصرف مواد مخدر در دوره نوجواني بر كاركردهاي شناختي را در طي دوره بزرگسالي بحث خواهيم كرد.