مروري بر فيزيوپاتولوژي آسيب نخاعي و مدل‌هاي ايجاد كننده آن در حيوانات آزمايشگاهي

آسيب نخاعي يك بيماري عصبي ناتوان‌ كننده است كه عليرغم پيشرفت‌ هاي باليني اخير در روش هاي تشخيص، ميزان بقاء و رفاه بيماران مبتلا به آسيب هنوز در حيطه درمان اختلالات عصبي و عملكردي اين بيماران چالش ‌هاي جدي وجود دارد. اين كندي پيشرفت عمدتاً ناشي از پيچيدگي فيزيوپاتولوژي آسيب نخاعي و تغييرات گسترده و متعدد بيوشيميايي و فيزيولوژيكي است كه در نخاع آسيب ديده رخ مي دهد. به همين دليل در چند دهه اخير تلاش هاي قابل ‌توجهي توسط پژوهشگران براي شناسايي پاتوفيزيولوژي آسيب نخاعي و كشف مكانيسم هاي سلولي و مولكولي تخريب و ترميم بافت در نخاع آسيب ‌ديده انجام شده است. در انجام اين تحقيقات، از مدل هاي حيواني مختلفي براي ايجاد آسيب اوليه و ثانويه آسيب نخاعي و مطالعه روند پيشرفت آن استفاده شده است. در اين مقاله، ابتدا مروري بر پيشرفت هاي اخير در درك فيزيوپاتولوژي آسيب نخاعي خواهيم داشت. سپس به ارائه مدل هاي حيواني موجود كه براي شناسايي مكانيسم هاي آسيب نخاعي و ايجاد استراتژي هاي درماني براي اين بيماري استفاده شده است، پرداخته مي ‌شود.