تشنج ناشي از گليوبلاستوما و مكانسيم هاي دخيل در بروز آن

گليوبلاستوما مولتي‌فرم بدخيم ‌ترين و تهاجمي ‌ترين تومور مغزي اوليه در بزرگسالان است. اين بيماري پيش ‌آگهي ضعيفي دارد و طول عمر افراد بعد از تشخيص، به 14 تا 16 ماه مي رسد. بسته به محل تومور در مغز، طيف گسترده اي از علائم و نشانه ‌ها همراه با اين بيماري بروز مي ‌كند كه يكي از شايع‌ترين آن‌ها بروز تشنج‌هاي مكرر است. با وجود شيوع بالاي تشنج ناشي از تومور، هنوز مكانيسم هاي دخيل در بروز آن به ‌طوركامل شناسايي نشده‌ اند. مطالعات اوليه نشان داده‌ اند كه ميانجي ‌هاي عصبي گلوتامات و گابا در ايجاد آن نقش دارند. افزايش سطح خارج ‌سلولي گلوتامات به دليل تغيير در بيان ترانسپورترهاي غشايي همچنين تبديل شدن گابا به يك ميانجي با عملكرد تحريكي در ايجاد اين شرايط موثر هستند. عواملي از جمله پاتوفيزيولوژي پيچيده اين بيماري و تشنج‌هاي ناشي از آن، وجود تداخلات دارويي، ايجاد مقاومت به درمان و عود مجدد تومور سبب شده‌اند كه كنترل و درمان گليوبلاستوما به يك چالش بزرگ تبديل شود. در اين مقاله ابتدا علائم باليني رايج در اين بيماري مرور مي‌ شود. سپس به تشنج ناشي از گليوبلاستوما و مكانيسم هاي احتمالي دخيل در ايجاد آن پرداخته و در انتها درمان هاي رايج در گليوبلاستوما و تشنج ناشي از آن به اختصار شرح داده مي ‌شود.