تأثير تمرين هوازي و كوركومين بر بيان ژن SIRT1 عضله قلبي و غلظت پلاسمايي رزيستين موش‌هاي صحرايي ديابتي

زمينه و هدف: پژوهش‌هاي پيشين تأثير مثبت تمرين هوازي و كوركومين بر متغيرهاي مختلف در شرايط ديابت را نشان داده‌اند. تركيب اين دو مداخلات، ممكن است اثر هم افزايي بر متغيرهاي فوق داشته باشد. پژوهش حاضر به بررسي اثر مستقل و تركيبي تمرين هوازي و مكمل كوركومين بر بيان ژن SIRT1 عضله قلبي و غلظت رزيستين پلاسمايي موش هاي صحرايي ديابتي مي‌پردازد. روش‌ ها: 40 سر موش صحرايي نر به‌طور مساوي به گروه هاي كنترل سالم، كنترل ديابتي، تمرين ديابتي، كوركومين ديابتي و تمرين + كوركومين ديابتي تقسيم شدند. تمرين هوازي (پنج جلسه/هفته، هر جلسه 30 دقيقه با سرعت 22 متر/دقيقه، شيب: 5%) و مكمل ‌دهي (30 ميلي‌گرم/كيلوگرم وزن بدن، سه روز/هفته) به مدت هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از دريافت آخرين مداخله، موش ‌ها قرباني شدند. يافته ‌ها: ديابت باعث كاهش بيان ژن SIRT1 قلبي و افزايش غلظت غلظت رزيستين پلاسمايي شد (0/001= p ). تمرين باعث افزايش بيان SIRT1 (p=0/044) و كاهش غلظت رزيستين (0/001= p ) در موش‌هاي ديابتي شد. كوركومين نيز باعث افزايش بيان SIRT1 (p=0/048 ) و كاهش غلظت رزيستين (0/001= p ) در موش‌هاي ديابتي شد. تركيب تمرين و مكمل نسبت به تمرين تنها/مكمل تنها اثر معني دار و بيشتري در افزايش بيان ژن SIRT1 و كاهش غلظت پلاسمايي رزيستين داشت (0/05 p ). نتيجه ‌گيري: در موش هاي صحرايي ديابتي، انجام تمرين هوازي همراه با مصرف توام كوركومين نسبت به استفاده از هر يك به تنهايي، اثرات مفيد فاحش تري بر بيان ژن SIRT1 عضله قلبي و غلظت پلاسمايي رزيستين دارد.