حمايت از هنر و پيشبرد انگيزه‌هاي سياسي- اقتصادي در دورۀ تيموري؛ مطالعه موردي دورۀ سلطان حسين بايقرا (911-873ق)

دوران سلطان حسين بايقرا عصر شكوه هنر دورۀ تيموري است. به دنبال تضعيف قدرت سياسي و نظامي سلطان حسين بايقرا، حمايت از هنر تقريباً از انحصار سلطان و خانواده سلطنتي خارج ‌شده و در اختيار سران حكومتي و علماي مذهبي قرار گرفت. آنان با دريافت امتيازات مالي گوناگون از سلطان، به‌ويژه سيورغال‌هاي وسيع و معافيت‌هاي مالياتي، روزبه‌روز بر نفوذ سياسي و اقتصادي خود مي افزودند. با روي آوردن سلطان  به تمركزگرايي و اعمال اصلاحاتي در امتيازات مالكان زمين ها، هنر به دستاويز مهمي براي حفظ موقعيت سياسي و مالي سران حكومتي تبديل شد. اين مقاله، با روش توصيفي- تحليلي، در پي پاسخ به اين پرسش اساسي است كه حاكمان و درباريان (حاميان هنر) اين دوره چه اهدافي را در حمايت از هنر دنبال مي كردند؟ يافته هاي مقاله نشان مي‌دهد ترس از عزل و مصادره، مهم ترين انگيزۀ حاميان در حمايت از هنر به‌ويژه معماري محسوب مي شد. آنان با وقف املاك خود براي طرح هاي هنري و حمايت از هنرمندان، علاوه بر كسب سود مالي فراوان، ثروت خود را از خطر مصادره مصون داشته و در جلب رضايت سلطان، گامي مهم برمي داشتند.