سازوكار اثرگذاري عقود مشاركت محور در بانكداري بدون رباي ايران با تأكيد بر تكانه‌هاي قيمت نفتي و پولي بر بخش حقيقي اقتصاد

مقاله حاضر به تبيين سازوكار اثرگذاري عقود مشاركت محور با تاكيد بر تكانه هاي قيمت نفتي و پولي بر بخش حقيقي اقتصاد ايران با استفاده از مدل خودرگرسيون برداري ساختاري SVAR براي سال‌هاي 1363-1395 مي پردازد. براساس نتايج؛ يك تكانه وارده از ناحيه قيمت نفت، به اندازه 5 درصد باعث كاهش توليد و 1 درصد كاهش اشتغال مي شود. همچنين يك تكانه وارده از ناحيه تسهيلات مشاركتي، اگرچه باعث افزايش نرخ سود حقيقي مي شود، ولي اين تسهيلات به توليد و اشتغال در اقتصاد ايران ختم نشده و باعث كاهش 2 و 0.6 درصدي آنها مي شود. بعبارتي با افزايش درآمدهاي ارزي به خاطر افزايش قيمت نفت، اين سرمايه‌ها بجاي اينكه وارد بخش حقيقي اقتصاد شود، صرف واردات مي شود كه عموماً به منظور مقابله با تورم انجام مي پذيرد. در اينصورت بسياري از بخش هاي توليدي با آسيب جدي مواجه شده و از چرخه توليد خارج خواهند شد، لذا بخشي از سرمايه گذاري هاي انجام شده در اقتصاد بلا استفاده مانده و ميزان توليد و اشتغال كاهش مي يابد.