بررسي قراردادهاي مديريت هيدروكربن توليدي

سرمايه گذاران تحت نظام هاي امتيازي و برخي قراردادهاي بالادستي اصلي، ازجمله مشاركت در توليد، مستحق دريافت هيدروكربن توليدي از ميدان موضوع عمليات بالادستي نفت و گاز مي شوند. با توجه به حجم بالاي سرمايه گذاري مورد نياز براي اكتشاف و توسعه‌ ميادين نفتي، اصولاً سرمايه گذاران به صورت مشاركتي اقدام به اجراي عمليات مي كنند كه اين امر سبب انعقاد قرارداد اصلي ميان دولت ميزبان با كنسرسيوم و نيز عقد موافقت نامه‌ عمليات مشترك ميان اعضاي مشاركت مي شود كه اين امر بر پيچيدگي هاي عملياتي اين صنعت افزوده و مسائل حقوقي مهمي را ايجاد مي كند. با توجه به سهم هر يك از اعضا و استحقاق آن ها به هيدروكربن توليدي، مقرره هاي لازم و قراردادهاي مديريت هيدروكربن بايد براي اختصاص نفت و گاز توليدي و ايجاد تعادل در حجم برداشت شده تنظيم و مورد توافق طرفين قرار گيرد. اگرچه قراردادهاي جديد نفتي ايران مالكيتي براي سرمايه گذار نسبت به هيدروكربن توليدي ايجاد نمي كند، بنابر صلاح ديد شركت ملي نفت ايران، امكان بازپرداخت هزينه ها و پرداخت دستمزد در قالب محصول و با سازوكاري خاص وجود دارد كه مي تواند موجبات توافق درباره‌ سازوكارهاي تسهيم و تعادل ميان اعضاي مشاركت را ايجاب كند.