بررسي عوامل خطر استئوآرتريت اوليه زانو در بيماران مراجعه كننده با درد زانو

زمينه و هدف: استئوآرتريت زانو عامل مهمي براي درد و ناتواني در افراد جامعه به شمار مي رود كه در پژوهش حاضر به بررسي عوامل خطر استئوآرتريت اوليه زانو در بيماران با شكايت درد زانو و ارتباط آنها با استئوآرتريت زانو پرداخته مي گردد.روش كار: 87 نفر در هر گروه وارد مطالعه شدند و از نظر سني همسان سازي گرديدند. گـروه مورد از بين خانم هاي زير 50 سال كه با شكايت درد زانو مراجعه كرده بودند و گروه شاهد نيز از ميان بيماران با سن زير 50 كه با شكايت درد زانو و بدون يافته هاي راديولوژيك اوستئوآرتريت، انتخاب گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد ميزان استئوآرتريت زانو با شاخص توده بدني ارتباط معني داري دارد (0/001=p). ارتباط استئوآرتريت زانو با ميزان ESR معني دار نبود ولي افزايش CRP با pvalue برابر با 0/01 با ريسك حدوداً 3/5 برابري افزايش استئوآرتريت زانو همراه بود. با افزايش ميزان تحصيلات، ميزان استئوآرتريت زانو كاهش پيدا كرد (0/022=p). افزايش ميزان فعاليت سرپايي شبانه روزي به طور معني داري با افزايش استئوآرتريت زانو ارتباط داشت (0/032=p). در بررسي هاي انجام شده استئوآرتريت زانو با نوع سرويس بهداشتي مورد استفاده، استفاده از پله ارتباط آماري قابل توجهي از نظر آماري نداشت.نتيجه گيري: استئوآرتريت زانو با شاخص توده بدني؛ ميزان تحصيلات، شاخص CRP و ميزان فعاليت شبانه روزي ارتباط دارد و توصيه مي شود كه با كم ‫كردن وزن در افراد با شاخص توده بدني غيرطبيعي، ورزش و بهبود سبك زندگي از ميزان بروز استئوآرتريت زانو و ناتواني ناشي از آن كاسته شود.